Fidel Vidal. -Esta noite soñei contigo.

-Non me digas, corazón.

-E dicíache: temos que falar.

-Nin en soños temos nada que falar.

-Paréceche moi divertido, pero non o é.

-Eu tampouco lle vexo a graza.

-Que significa iso de quedar como amigos?

-Pois iso, persoas ben levadas.

-Ben lavadas sería máis xusto.

-Xa, e dous ovos duros.

-Do camarote dos Marx, non si?

-Daquela que sexan tres ovos duros.

-Es do peor, cariño.

-O que ti non me deches.

-Todo canto fixen foi por nós.

-E dous ovos duros.

-Espero odiarte tanto como te amei.

-Daquela podo quedar tranquila.

-Nunca xamais me quixeches como eu a ti.

-Esas si son ocorrencias.

-Non me podes reprochar a miña entrega ao traballo.

-O que ti estás entregado é unicamente aos cartos.

-Non hai nada malo niso.

-Sen tempo para nolos dous.

-Non importan as horas senón como se aproveitan.

-Pois que aproveite.

-Se ti me aceptaras. Nin sequera as miñas caricias.

-Unha cousa son caricias e outra poñerte a amasar en min.

-Pásaste de romántica.

-O que ti digas, corazón.

-Sabes de sobra que non me chista nada que me chames corazón.

-Corazón…

-E moito menos cando hai xente diante.

-Es un maniático. Por que non che gusta?

-Porque se me cabrea de celos o fígado.