Román Arén. Atopa, Lorca, afinidades entre o galego e o andaluz, o xitano. Algunhas afirmacións de Lorca quizais alporicen a algúns: “Español por encima de todo y de todos, y después amante fervoroso de cuanto tienen de personal y característico las regiones”. Coméntalle Lence a Lorca aque aínda non lle dixo nada das súas poesías galegas (estamos en 1933) e resposta Lorca: “¿Mis poesías gallegas? ¿El Romancero gitano? ¿Bodas de sangre? ¿Poemas del cante jondo? ¿Dónde estarán esos libros? Tengo la vaga idea de que algunos se editaron una vez, otros nunca. Pero no se apure usted: los llevo en la memoria… entonces me dedicaré a editar mis obras, y el mejor poema gallego se lo dedicaré a usted, que estanto como ofrecérselo a todos los coterráneos, ¿estamos?” Conclúe Lence que, coa súa conferencia “Juego y teoría del duende”, “García Lorca se ha conquistado el alma de Buenos Aires y sus próximas conferencias confirmarán y reabastecerán su triunfo indiscutible y clamoroso”.
Canto ao evocador artigo de Blanco-Amor, non alude aos Seis poemas galegos, porque é para consumo dos arxentinos.
Non faltan, nesta edición de Malpaso, as alusións a outros galegos relacionados con Lorca, como Jesús Bal y Gay ou Ernesto Guerra da Cal, que participaron na representación de Peribáñez y el comendador de Ocaña, de Lope de Vega, representado na Capital de Madrid polo Club Anfistora o 25 de xaneiro de 1935, baixo a dirección de Pura Maórtua de Ucelay e García Lorca. Bal y Gay puxo as transcricións musicais do século XVII e Guerra da Cal colaborou como actor. Deu noticia da estrea Antonio de Obregón no <Diario de Madrid> (26-1-1935), mais tamén Agustín de Figueroa en <Ahora> (27-1-1935). Ramón Goy de Silva, poeta e dramaturgo posmodernista, asinou con Lorca e outros intelectuais unha “Homenaxe a Granada” no <Noticiero Granadino> o 18 de xuño de 1922.
Tamén Valle-Inclán é citado por Lorca en 1933 nunha entrevista de Ricardo Fernández Cabal e Francisco Pérez Herrero para <La mañana>, xornal de León, onde o granadino di que os esperpentos de Valle son marabillosos e xeniais, pero que como poeta e prosista, o galego é “detestable. Como poeta y como prosista” e que a visión que Valle ten de Galicia é de primeiros termos, como a Andalucía dos Quintero. Ademais, engade que este “ahora nos ha venico fascista de Italia. Algo así como para arrastrarlo de las barbas…” (peor pon, iso si, a Azorín, “que merecía la horca por voluble”).