Antón Riveiro Coello. Se como di Ciorán a mentira é unha clase de talento, os máis dos escritores deberiamos de nos sentir dotados porque a literatura dalgún xeito é unha mentira asumida por todos. O noso oficio non é outro que procurar historias na nosa imaxinación e contalas para que sexan verdade dentro do texto. A quen lle importa unha mentira ben contada? Pois ben, na vida real, da que tanto nos nutrimos os creadores, a xente do común usa a mentira para construír outros relatos que case sempre adoitan ter obxectivos escuros que non debemos aceptar. Seguir lendo Finxidores →

Antón Riveiro Coello. Marvin Minsky, o pai do termo “intelixencia artificial”, adiantaba hai ben anos que as máquinas poderían facer calquera cousa que fagan as persoas, porque as persoas non son máis que máquinas, iso si, moi evolucionadas. O seu agoiro non está lonxe de se cumprir e non vou ser eu quen lle tire a razón Seguir lendo De máquinas e homes →

Antón Riveiro Coello. Ás veces, como por arte de maxia ou polos misterios do azar, as musas parecen asentarse nun determinado territorio e danlles a algúns dos seus habitantes azos e habelencia para a escrita, a música ou o deporte. Así, lugares aparentemente pequenos como Padrón, Mondoñedo ou Celanova son quen de fecundaren almas sensibles que cantan a terra e a paisaxe nos seus versos. O caso de Rianxo supuxo un fito importantísimo, porque esta fermosa vila é berce de grandes escritores que sementaron o herdo dunha xenética que aínda hoxe segue a dar os seus froitos. Poderíase dicir que nesta vila hai literatura para todo un país. Seguir lendo De froitos e gustos →