Gonzalo Trasbach. Trece de agosto de 1956. Navegaban barcos na noite. Facían soar con insistencia as súas sirenas e os homes daban berros sobre as súas cubertas. Buscaban un eco, unha referencia. Avanzaban ás cegas. Un manto de densa néboa agochaba o mar. No porto, as mulleres contestaban, entre prantos, golpeando con paus tarteiras, caldeiros e outros aveños. Nós, asomados ás fiestras das nosas casiñas, chorabamos, chiabamos e chamabamos por nosas nais e pais. Seguir lendo Gary Snyder: A práctica do salvaxe (I)
Arquivo da categoría: Gonzalo Trasbach
Unha cesta chea de discos no Nadal (II)
Gonzalo Trasbach. A ilustradora, cantante, guitarrista e compositora Marissa Nadler, nada en Washintong fai 35 anos, presentou nos últimos tempos un dobre traballo. Por un lado, “Strangers” e por outro, “Bury Your Name”, un lote de cancións que descartou do primeiro disco citado. Nos dous penetra en territorios sonoros densos, onde a pureza do punteo acústico é substituído pola electricidade espectral do mellotron, instrumento que lle permitiu ampliar a súa versatilidade vocal e compositiva, facetas que comezou a transitar no álbum “July” (2014). Seguir lendo Unha cesta chea de discos no Nadal (II)
Unha cesta chea de discos no Nadal (I)
Gonzalo Trasbach. Prezadas/os todos/as. Tal como prometera cando comentei o último (polo de agora) disco do recentemente falecido Leonard Cohen, neste Nadal mándovos unha cesta chea con discos. Lamento que non haxa unha panxoliña, pero aí van en forma de agasallo os palpitantes espazos e paraxes sonoros nos que me detiven nos últimos meses. Aproveitando que se celebra o 25 aniversario da publicación de “Out Of Time”, vou comezar con Losing My Religion, canción franquía dun disco que en 1991 catapultou á fama mundial os R.E.M. Seguir lendo Unha cesta chea de discos no Nadal (I)
Lorca, oitenta anos despois da súa morte
Gonzalo Trasbach. Dos cristales de luz negra/ brillaban en su mirada./ En su boca relucían cristales de sombra blanca./ El pelo, noche sin luna,/ La tez oliva y naranja./ El gesto ensalmo gitano,/ La voz bordón de guitarra./ Y en el alma, ancha y florida,/ La Vega de su Granada/… Así arranca a “Elexía á morte de Federico García Lorca” que escribiu en 1938 Salvador de Madariaga (A Coruña, 1886-Locarno Suíza, 14/12/1986), un dos amigos galegos do poeta nado en Granada en 1898 e asasinado o 18 de agosto do 1936, un mes despois do levantamento militar contra o goberno constitucional da Segunda República. Seguir lendo Lorca, oitenta anos despois da súa morte