Agustín Agra. Podería dicir que non sei por que o fixen; engadir que tampouco recordo por que pasei a chave do cadeado da bicicleta por riba da pintura do seu coche, por que lle pinchei unha roda -a que me deu tempo antes de aparecer a conserxe-. Podería dicilo, pero sei que mentiría. Un ser anónimo; un dos que entran nunha vida e logo desaparecen sen deixar nin unha lene pegada no coiro. Non recordo del, se digo a verdade, nin a súa fasquía. A súa non fora máis ca unha explicación rutineira do big bang, a grande explosión que se produciu no principio do tempo, á que puxo data enchendo de ceros o encerado. Seguir lendo A grande expansión →

Agustín Agra. Cando Charles Darwin descubriu a flor da Angraecum sesquipedale, unha orquídea provista dun esporón de vinte e cinco centímetros de lonxitude –maior que unha cuarta humana coa palma da man o máis aberta posible–, deduciu que, para poder acadar o néctar contido no seu interior, tiña que existir un insecto cunha probóscide de cando menos ese tamaño. Mais a avelaíña prognosticada por Darwin, a Xantopan praedicta, non apareceu ata moitos anos despois do pasamento do excepcional naturalista inglés… Seguir lendo Darwin. A biografía gráfica →