X. Ricardo Losada. Paso un domingo, como familiar dun paciente, en Urxencias do Hospital Clínico de Santiago. Hai moito tempo que non estaba e sorpréndeme a liberdade coa que podo moverme. Por unha porta de apertura automática que pon Paso restrinxido, e que só abre desde dentro, entro e saio en moitas ocasións, durante máis de dez horas, sen ningún problema. Seguir lendo Tic tac en urxencias →

X. Ricardo Losada. Por problemas no xeonllo, comprei unha bici de spinning. Púxena no salón, e dispúxenme a estreala cunha ilusión de xoguete novo que durou pouco. A pesar do deseño aerodinámico, e dos meus esforzos por buscar un ángulo analxésico nas nádegas, non había forma. O sillín cravábaseme no cu provocándome unha dor moi forte. Custoume o indicible aguantar dez minutos. Así que, tras consultar cos expertos, comprei un culote, un deses pantalóns de ciclista reforzado na zona cero da evacuación traseira. Seguir lendo Culote non vén de cu →

X. Ricardo Losada. Desde que escribín en Café Barbantia un artigo sobre as quimeras biolóxicas, soñei varias veces con elas. Porcas con ollos de Sofía Loren, Sofía Loren coas pernas dunha porca, ratos co pene de Brad Pitt, Brad Pitt co pene dun cabalo, Einstein co bigote dun rato, un rato co cerebro de Einstein. O outro día presentóuseme un xenio con lámpada e concedeume tres órganos dos animais que quixese, sempre que escollese os primeiros que me pasasen pola cabeza. Seguir lendo A quimera de Dorothy Parker →

X. Ricardo Losada. Cando lles digo aos alumnos que Platón, xa de mozo, ansiaba a inmortalidade, míranme como se lles estivese a falar de algo anticuado. Por iso se estrañan tanto cando, de seguido, lles dou a ler textos de científicos actuais, como o inventor Ray Kurzweil (gañador da medalla nacional de Tecnoloxía e Innovación de EEUU), nos que se afirma que o principal obxectivo da ciencia actual é derrotar a morte e garantir aos humanos unha mocidade eterna. Seguir lendo Mortal por unha milésima →