X. Ricardo Losada. Nunca entendín por que lle chaman rede social a facebook cando é evidente que é unha rede para persoas solitarias. Non hai máis que ler as mensaxes dos usuarios (Estou aquí, ti estás aí?) para saber que viven como a unha. O caso máis evidente, por extremo, é o que pasou na última campaña electoral. Ducias de mensaxes insultando os que non pensan coma un. Traidores, rastreiros, ignorantes, foron os cualificativos máis leves. Unha vez reprocháronlle a Sócrates que ficase impasible tras recibir unha patada. Seguir lendo Redes solitarias →

X. Ricardo Losada. Pídeme Ana Rivas, a coordinadora, un artigo fin de curso para unha sección dixital da biblioteca do meu instituto chamada Scripta manent. Pregúntolle se pensou nalgún tema en particular e dime que lle gustaría que escribise sobre o meu estado de ánimo. Seguir lendo Educar en réxime aberto →

X. Ricardo Losada. Pasou o día das Letras Galegas, e houbo quen se negou a celebralo porque a RAG llo dedicou a Filgueira Valverde, un galeguista que colaborou co franquismo, ata o punto de ser moitos anos alcalde de Pontevedra. Non vou entrar agora nesa cuestión xa moi debatida durante os últimos meses por escritores, políticos e intelectuais de todo tipo. Quixera facer simplemente unha reflexión sobre como creo eu que debería actuar un demócrata nun caso así, tendo en conta que ser demócrata non consiste só en aceptar que haxa ideas e opinións distintas (iso que chamamos pluralismo), senón en valorar que as haxa. Seguir lendo Manifesto para humanizar as Letras Galegas →

X. Ricardo Losada. Nun artigo anterior anterior transcribín as palabras que lle dixen aos alumnos de 2º de Bacharelato do meu instituto na súa gradación. Explicáballes que os profesores mentimos moito sobre a importancia das nosas materias e, como só tiña cinco minutos, cinguinme ás Matemáticas e a Historia. Teño previsto abordar en varios artigos que lles diría das demais materias, e hoxe tócalle ao Inglés: Seguir lendo A xuventude da vellez (II) →