Román Arén. Qué rara figura foi o sevillano Rafael Lasso de la Vega (1890-1950), bohemio e pretendido marqués de Villanova, que a miúdo se autotraducía do francés. Comezou a súa andaina de escritor co volume modernista Rimas de silencio y de soledad (1910), moi influído por Juan Ramón, para editar en 1918 El corazón iluminado y otros poemas e pasar logo ao ultraísmo. Amigo de Tristan Tzara, dos galegos Goy de Silva e Montes, redactou moitos dos seus poemarios para facerse un precursor da vangarda. En 1936, e en París, editou Pasaje de la poesía, con poemas en castelán e francés. Viviu en Italia, imprimiu Prestigios e Presencias con pés de imprenta falsos, falsificou prólogos e fíxose amigo de Jorge Guillén e Eugenio Montale. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá CXI. Outro ultraísta: Lasso de la Vega →

Román Arén. Qué foi o ultraísmo e qué o diferencia doutros ismos como o cubismo, o futurismo ou o creacionismo, non é cousa fácil de explicar e non hai acordo crítico absoluto. A súa prehistoria está na revista <Los Quijotes> (1915-1918) e o seu desenvolvemento vai de 1918 a 1925. O fundador foi, con algunha discusión, Rafael Cansinos-Assens (co pseudónimo Juan Las”) e o seu teórico máis importante Guilermo de Torre. No movemento, que abriu as portas da vangarda en España, militaron poetas importantes que logo foron por outros camiños: Gerardo Diego, Jorge Luis Borges, Adiano del Valle, Juan Larrea, Francisco Vichi, César González Ruano, Rogelio Buendía, Antonio Espina… Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá CX. Un ultraísta, José de Ciria y Escalante →

Román Arén. Foi Balbontín un dos escritores españois máis prexudicados polo exilio, que cortou a súa carreira de político e xornalista de esquerdas, sempre próximo ao pobo, mesmo na súa poesía na que destacan InquietudesI (1925) e Romancero del pueblo (1931). López Abiada editou unha Antología poética (1910-1975) do autor en 1983, o que facilitou o coñecemento do escritor entre os lectores actuais. Nacera o madrileño Balbontín en 1893 e tras a guerra exiliouse en Londres, aínda que volveu a España, para morrer na súa cidade natal en 1977. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá CIX. José Antonio de Balbontín →

Román Arén. No libro Galicia vista por los no gallegos (1974) ofrece Alonso Montero o fragmento dun poema de Roque Nieto Peña sobre o noso país: Galicia secular que en piedra talla/la ruta de Santiago/de célticas saudades…

Tomouno da obra Retorno de Ariel, publicado en San Juan de Porto Rico en 1968, do que sería lóxico concluír que é un poeta hispanoamericano. Ausente dos repertorios que consultei, das datas de Internet deducín que é un poeta da Xeración do 36, que naceu en España e que desenvolve a súa obra en América. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá CIX. Un ECO: Roque Nieto Peña →