Román Arén. Juan Ruiz de Alarcón era novohispano, pois nacera en México en 1581. Era, xa que logo, un “criollo”, pero de orixe nobre. Veu por primeira vez a España en 1600 e exerceu de avogado. Volveu a México, pero regresou definitivamente en 1613 e morreu en Madrid en 1639. Ocupou o cargo de relator do Consello de Indias e polo seu físico, era chepudo, foi branco das rexoubas dos escritores rivais, fronte aos que foi pouco prolífico, pois só se coñecen vinte e catro obras da súa autoría. Dúas características son propias de Alarcón: o seu código de honra é menos ríxido có dos contemporáneos e salientan as acedas críticas á nobreza. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá LXXVIII. Juan Ruiz de Alarcón →

Román Arén. Durante séculos case nada se sabía da biografía do autor de Descripción del Reino de Galicia y de las cosas notables en él (Mondoñedo, 1551), agás que era licenciado e non galego. Hoxe sabemos algo máis: cóengo en Mondoñedo, de orixe malagueña, ocupou cargos de importancia e en 1550 era Xuíz do Fuero. Morreu entre 1572 e 1577, pois neste ano xa non figuraba nas actas do Cabido mindoniense. É un firme defensor e descritor das nosas cousas e só no caso do galego é ambiguo. A obra está escrita en 130 octavas de versos dodecasílabos; 118 levan unha glosa en prosa. Reeditada varias veces, hoxe conta con tradución galega a cargo de J. P. Ferrero (Noia, Toxosoutos/Orbigo, 2003). Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá LXXVII. O Licenciado Molina →

Román Arén. É raro atopar o nome de Narciso de Heredia e Heredia, segundo marqués de Heredia, nas antoloxías de poesía decimonónica. Nacera en París en 1832, e en 1857 publicou Poesía, volume que en 1912 coñeceu unha terceira edición; foi ademais autor da obra Verdades en pocas palabras (1895). Faleceu en Madrid en 1912. O seu libro, que en 1879 titulou Poesía y artículos, estaba prologado por Menéndez Pelayo, que o caracteriza como poeta intimista e non descritivo. Para José María de Cossío (Cincuenta años de poesía española (1850-1900), 1960), estivo influído por Frei Luis de León, e ademais con afección ás escenas familiares, próximo, pois, a V. W. Querol. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá LXXVI. Narciso de Heredia →

Román Arén. O santanderino Gumersindo Laverde Ruiz (1840-1890) foi profesor en Galicia e no noso país editou os seus Ensayos críticos sobre filosofía, literatura e instrucción pública españoles (Lugo, 1968). Moi amigo de Menéndez Pelayo, foi coma el antikrausista, pero foi tamén poeta e en 1951 reuníronse os seus versos nunha Antología. Na súa correspondencia co polígrafo santanderino coma el, hai alusións a Rosalía: “Estoy leyendo Follas Novas de Rosalía Castro de Murguía, gran poetisa y maestra del habla gallega; pero tocada del pesimismo escéptico de Heine y Bécquer, que descorazona”. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá LXXV. Laverde Ruiz →