Román Arén. Ánxel Johán (Lugo, 1901-Madrid, 1965) foi un destacado ilustrador da vangarda galega, sobre todo no campo da xilografía, de raíz expresionista, que colaborou en <Ronsel>, <Yunque> e <Guión>, ademais de pintor. Establecido en Canarias, pola súa profesión, dende 1929, fiel á causa republicana, estivo no cárcere de 1937 a 1942, foi depurado e mesmo estivo condenado a morte. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá LVI. Ánxel Johán e Ignacio Quintana →

Román Arén. Comparto con moitos cataláns o criterio de que a importancia da poesía castelá en Cataluña no século XX é cousa da posguerra. Creo que, se ben antes da guerra houbo interesantes poetas en castelán, as voces fundamentais en Cataluña foron Carles Riba, Josep Carner, J. V. Foix, Clementina Arderiu e Joan Salvat-Papasseit. Fronte a eles só se poden citar Eduardo Marquina (que tamén escribiu en catelán) e Ricardo León, un catalán de esguello. Tras a guerra predominou o castelán na vida pública, a prensa foi do réxime, os cataláns de Franco foron fundamentais na vida de Cataluña e aínda que seguiu habendo grandes poetas en catalán (Espriu, por exemplo) os que escribiron en castelán tiveron (e mereceron) moito predicamento Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá LV. Alfonso Alegre Heitzmann →

Román Arén. Por nacemento, 1884, León Felipe é un home da xeración novecentista, a de Ortega y Gasset, que comezou no postmodernismo, con contaminacións ultraístas, co seu primeiro libro, Versos y oraciones del caminante (1920), pero é un poeta que non se pode adscribir claramente a ningunha corrente e unha das grandes voces cívicas da postguerra. Farmacéutico, traduciu a Eliot, foi amigo de Lorca, profesor nos EEUU nos anos trinta e leal á República. Exiliouse en México, foi amigo de galegos exiliados e o seu legatario foi o poeta galego Alejandro Finisterre. Entre as súas obras importantes están Drop a Star (1937). Dedicou un poema a Madariaga, pero tráioo aquí polo seu poema a Franco, moi coñecido, incluído en Nueva antología rota (1974). Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía Castelá. LIV. León Felipe →