Román Arén. A concesión do Nobel de Literatura 2014 quizais conceda máis lectores a Modiano en España e en Galicia, porque malia a súa calidade raros son os seus libros que alcanzan varias edicións. Non é seguro que sexa superior a Michon ou Le Clézio, pero poucos autores sinto eu máis próximos ca el. O título desta recomendación tómoo do crítico Claude Casteran porque penso que se aproxima bastante ao espírito de Modiano, tan próximo e tan lonxe. Perviven nel aínda un amor polas enumeracións e polas cousas que quizais aínda proveña do Nouveau Roman. Son más seguras as cousas que as persoas. Pero permanecen o soño e o tremor. Seguir lendo Pro Modiano. Unha emotividade distante
Arquivo da categoría: Román Arén
Monumentos de tinta II. O pensamento galego
Román Arén. Dende nós, mais tamén para todos. Urbi et orbi. Andrés Torres Queiruga e Manuel Rivas García coordinaro o Dicionario Enciclopedia do Pensamento Galego (2008, Xerais e Consello da Cultura Galega), coa colaboración de case cincuenta especialistas. Si, nós tamén pensamos, dende os salóns universitarios das trincheiras literarias. En latín, en galego, en castelán, e até en francés e alemán (por exemplo o meu lembrado Carlos Oliveira dende Munic). Xuntos Paulo Orosio, Ramón Piñeiro, Prisciliano, Ricardo Mella e Montero Díaz, Cunqueiro e Rosalía. Cada entrada dos autores (e autoras, claro é) coa bibliografía esencial. Seguir lendo Monumentos de tinta II. O pensamento galego
Monumentos de tinta I. Un dicionario sobre o surrealismo
Román Arén. Dende os anos setenta vén Xesús González Gómez ilustrándonos sobre o Surrealismo, dende a revista Grial pasando pola pioneira Antoloxía da poesía surrealista de expresión francesa (1981, O Castro), en volumes como Teatro e Surrealismo (1998, Laiovento) e Ecos da batalla cotiá. Declaracións políticas surrealistas (2004, Laiovento). Até chegar a admirarmos en 2009 co seu Dicionario do surrealismo e surrealistas, onde abraia a cantidade de datos, xuízos e nomes, dende algo máis cá erudición, na crenza de que o Surrealismo foi e é aínda un movemento liberador non só da arte, senón tamén da vida. Non se cansa un de consultalo, de aprender, de asentir e de disentir. Seguir lendo Monumentos de tinta I. Un dicionario sobre o surrealismo
De seda e ouro
Román Arén. Con estas palabras definía Anatole France un libro de Judith Gautier, asinado como Judith Walter. O libro de Xade, publicado en 1867 e que agora recupera a editorial Ardicia (Madrid, 2013) co verdadeiro nome da autora, acompañado dunha semblanza de Remy de Goncourt, con Marcel Schwob, un dos grandes do simbolismo francés. Jesús Ferrero asina o posfacio. Non é un libro calquera, é a primeira tradución importante de poesía chinesa ao francés. Foi clave no influxo do Oriente en impresionistas e simbolistas. Tradución en prosa (como Manuel Machado faría con Verlaine), nunha prosa poética que capta perfectamente o espírito dunha cultural sutil e milenaria. Non é unha tradución literal, pero tampouco libre. Unha adaptación? Seguir lendo De seda e ouro