Román Arén. Son as pequenas editoriais como Franouren as que nos ofrecen a miúdo os luxos que toda cultura debe ter. Sen desprezar a opinión dos que sosteñen que unha política axeitada de traducións ao galego debería facerse seguindo un plano polo miúdo, que evitaría as duplicidades ou traducións desacertadas, eu teño aprecio tamén polas iniciativas máis modestas que hoxe van tendo presenza entre nós. Creo que dan unha frescura, un gozo por perderse no barco, unha mirada ás marxes que enriquece o noso sistema literario, pero que, sobre todo, nos enriquece como lectores e como persoas. Georges Perec (1936-1982) é ben famoso como narrador, como autor de Les choses, traducida ao galego por Gonzalo Navaza, e por A vida, instrucións de uso, ou por O condottiero, Seguir lendo Ellis Island, de Georges Perec, en galego
Arquivo da categoría: Román Arén
Contos dun bebedor de éter, de Jean Lorrain
Román Arén. Son autores como Rachilde, Richepin, Villiers, Gourmont ou Jean Lorrain (1855-1906) os que explican moitas das novidades de Rubén Darío, quen non inclúe este autor en Los raros, as Sonatas de Valle, e os primeiros pasos literarios de Juan Ramón Jiménez. Decadencia, símbolo, satanismo, éter, como escribía Gautier, a decadencia non é máis que ese punto de madurez estrema que se dá nas civilizacións avelladas para crearen os seus soles oblicuos. Lorrain, de verdadeiro nome Paul Duval, é con Huysmans, Schwob, Mirbeau e Rémy de Gourmont, un dos representantes máis importantes do postnaturalismo francés, o que, en palabras do propio autor destes contos, se interesa polos “lirios velenosos, flores de sombra e tebra”. Seguir lendo Contos dun bebedor de éter, de Jean Lorrain
Vinte e catro horas na vida dunha muller sensible, de Constance de Salm
Román Arén. Os libros resucitan, podemos dialogar cos mortos. Editada en 1824, esta novela foi recuperada en Francia en 2007 cun grande éxito, xa que conseguiu máis de cen mil lectores. Constance de Théis, princesa de Salm polo seu segundo matrimonio, coñecida como a Musa da razón, educada nos principios da Ilustración e famosa a finais do XVIII pola súa ópera Sapho (1794), con música de Martini, e pola Carta ás mulleres de 1797, comezou a composición desta novela en 1804, en pleno primeiro romanticismo, no ronsel da figura literaria paralela á súa, Mme. de Staël, que tamén comezou a andaina intelectual co espírito do XVIII para converterse en teórica romántica e en iniciadora da novela autobiográfica, Seguir lendo Vinte e catro horas na vida dunha muller sensible, de Constance de Salm