Carlos Mosteiro. O que está a facer  a editorial Rinoceronte ten moito mérito. O de poñer parte da gran literatura europea e americana en galego, contribúe así a paliar o que ata agora era claramente unha eiva do sistema literario galego: a tradución. E fano, non dende un gran centro urbano e cultural ou dende unha capital de provincia. Deseñan a operación dende unha pequena localidade, e iso inda o fai máis meritorio. Unha das últimas publicacións da editora canguesa foi “A balada do café triste” con tradución de Salomé Rodríguez Vázquez. Carson McCullers é sureña ao seu pesar. Mantivo co sur unha intensa relación de amor-odio que cristalizou nunha obsesiva necesidade de afastamento, sen deixar  ao mesmo tempo de ser o espazo de todas as súas obras. Seguir lendo A balada do café triste, de Carson McCullers →

Carlos Mosteiro. Nick Hornby é un escritor británico, non demasiado prolífico (ata onde eu sei escribiu sete novelas), e non moi coñecido por aquí a pesar de que toda a súa obra está traducida ao español por Anagrama. Anda polos cincuenta e tantos, foi neno de clase media alta londinense (ou sexa, ben). O seu pai era un home de negocios vido a máis, tan a máis que foi nomeado sir (Sir Derek Hornby), e a vida do pequeno Nick transcorreu plácida e feliz ata os once anos, cando o matrimonio Hornby se separou. A partir de aí os seus refuxios foron a literatura, a música e o fútbol, non necesariamente por esa orde; tanto é así que a súa primeira novela Fever pitch Seguir lendo Juliet, desnuda, de Nick Hornby →

Carlos Mosteiro. Souben de Alice Vieira (Lisboa, 1.943) a mediados dos noventa. A editorial SM publicara en galego “Rosa, miña irmá Rosa” na súa colección O Barco de Vapor, con tradución de Xela Arias. Unha novela deliciosa. Un clásico da literatura infantil portuguesa. A autora afondaba, a través da súa rapaza protagonista (Mariana) nesa pequena traxedia que sempre supón a chegada dun novo membro da familia, neste caso o nacemento dunha irmá (Rosa). O tema da princesa (ou príncipe) destronada non é infrecuente na literatura infantil, mais cando o lin, seguramente debido á autenticidade da voz narrativa, pareceume novidoso, diferente. Seguir lendo Úrsula, a maior, de Alice Vieira →