Pedro García Vidal. Como non só do alento das artes vive o ser humano, imos hoxe acompañar o espírito de algo máis prosaico e material destinado a satisfacer o seu soporte. Aproveitamos para iso que acaba de comezar a tempada de captura dun animal misterioso con aspecto repulsivo, unha especie de serpe mariña, sen escamas, sen aletas e sen espiñas, de medula xelatinosa e cunha boca redonda poboada por varias fieiras de dentes coa que a modo de ventosa se fixa aos peixes grandes para chucharlles o sangue. Estamos ante un máis desa colección de animais mariños con aspecto noxento que os galegos gustamos de comer. Seguir lendo Paisaxes arredor da lamprea →

Pedro García Vidal. Lin nalgún sitio que este libro, España, capital París (Destino, 2010), debía ser para algunhas persoas unha lectura por prescrición facultativa. Unha saudable opción, penso, e máis agora en pleno debate sobre o modelo territorial do Estado. Poucas veces unha obra de ensaio sobre un tema tan árido como pode ser a política de infraestruturas en España, resulta tan didáctica e clarificadora. Cunha linguaxe clara e unha precisión técnica ben alicerzada nos datos, o autor, o catedrático de economía Germá Bel, explica con todo detalle a progresiva implantación da radialidade no mapa de España. Seguir lendo España, capital París →

Pedro García Vidal. Con frecuencia a lectura dun novo libro lévanos, por contraste, complemento ou sen razón aparente, a esculcar nos andeis da biblioteca na procura de vellas lecturas que tiñamos esquecidas. Iso é o que me sucedeu logo do sorprendente e controvertido  La venganza de la geografía (RBA, 2013), de Robert Kaplan -un libro sobre xeopolítica que leo coa esperanza de comprender mellor o mundo- no que a xeografía é, segundo o autor, un “pano de fondo” indispensable para o drama humano das ideas, a vontade e o azar. Interesoume, sobre todo, a análise xeopolítica futura na que, segundo o autor, a xeografía é o destino e potenciada pola historia xogará un papel determinante no debuxo das novas fronteiras pola hexemonía. Seguir lendo A xeografía como saber estratéxico →