Inés Otero. Esta curiosa novela evoca a vida do escritor xermano-irlandés Hugo Hamilton na cidade de Dublin durante a década dos anos cincuenta. A súa infancia estivo marcada pola ideoloxía que se respiraba na súa casa: o seu pai, Jack, era un fervente nacionalista irlandés que non permitía que os seus fillos falasen inglés; pero como a nai, Irmagard, era alemá, que fuxira do seu país para esquecerse das escouras que deixara o réxime de Hitler na súa memoria, os nenos tamén falan a lingua materna. Esta actitude condicionaralle a Hugo a  vida no seu arrabalde, onde é bautizado co alcuño de “Adolf Eichmann” e cre que “me van ejecutar, porque a mi hermano mayor lo llaman Hitler”. Seguir lendo El perro que ladraba a las olas, de Hugo Hamilton →

Inés Otero. Despois de traballar durante corenta anos como director de teatro –onde realizou numerosas montaxes de pezas dramáticas de Luigi Pirandello, Eugene Ionesco, T. S. Elliot ou Samuel Beckett– e ser produtor e guionista de series para a RAI,  Andrea Camilleri (Porto Empedocle, 1925)  acadou o éxito no mundo da literatura cando, despois dos fracasos das novelas Il corso delle cose (1978) e Un filo di fumo (1980), publicou La staglione della caccia e dous anos máis tarde La forma dell´aqua, onde aparecía por primeira vez o comisario Montalbano, do que xa leva publicadas sobre as súas pescudas máis de 30 obras en diferentes idiomas. Seguir lendo A cor do sol, de Andrea Camilleri →

Inés Otero. Para que serve un museo? Que obxectos debemos gardar nel? E como organizalos? O protagonista desta obra, un mozo especialista en museoloxía, cre coñecer o sentido que se esconde detrás do seu traballo ata que un día se atopa cunha insólita proposición: unha anciá quere organizar un museo no que soamente se exhibirán obxectos recollidos no momento exacto da morte dos veciños da localidade. Malia que intentará cumprir o enigmático encargo, axudado pola filla adoptiva da señora,  os receos invadirán a súa cabeza. Conseguirá rematar a inquietante tarefa? Seguir lendo El museo del silencio, de Yoko Ogawa →

Inés Otero. Esta ácida novela reflicte algúns episodios biográficos da autora, filla dun banqueiro xudeu que tras a revolución rusa abandonou coa súa familia Ucraína. Irene, de 16 anos, puido retomar os seus estudos en París, onde obtivo a licenciatura en Letras. Aos 18 años comezou a escribir e no 1926 casou co enxeñeiro Michel Epstein. Vítimas das leis antisemitas do goberno de Vichy, no ano 1940 refuxiáronse na vila de Issy-L´Éveque, pero tiveron que levar a estrela amarela. En 1942 ela foi internada no campo de Pithiviers e deportada a Auschwitz, onde morreu de tifo o 17 de agosto dese ano.  A mesma sorte tería o seu home tres meses máis tarde. Seguir lendo El vino de la soledad, de Iréne Némirovsky →