Francisco Ant. Vidal Blanco. Hai un restaurante en Arteixo que acostumo visitar, entre outras cousas porque nesa hora que me queda entre a xornada da mañá e a da tarde podo xantar mirando unha fermosa paisaxe mariña. E cadrounos esta semana preto dunhas rapazas que, na mesa do lado, falaban de teas, modelos, modas e viaxes por distintas cidades promocionando a roupa de Zara de cara á próxima tempada. Seguir lendo Empresas galegas →

Francisco Ant. Vidal Blanco. Os beneficios sen calidade duran moi pouco, ou así mo fixeron ver estes días, contándome de como aló polo final dos anos sesenta e primeiros anos setenta do pasado século, unha conserveira que exportaba latas de xarda en aceite de oliva a Italia non soubo ver esta verdade. Íalles ben, o empresario gañaba e ós empregados non lles faltaba traballo, pero chegou o día no que a ambición entrou no despacho do xerente, a quen o consello de dirección lle ofreceu unha participación nos beneficios se estes melloraban, e decidiu que, por botarlle un pouco de auga ó aceite non ía pasar nada e aforraría unha pasta. Seguir lendo Calidade e beneficios →

Francisco Ant. Vidal Blanco. Cando se viaxa, hai que visitar as igrexas, porque sabendo a quen se lle reza sabemos a quen se lle teme, di sempre Xulio e eu repito aconsellando a amigos e familiares, porque a historia de calquera lugar é sempre unha historia de medos e sentimentos máis ca de vitorias ou arroutadas. E así, se na Barbanza lle hai unha especial devoción á Nosa Señora do Loreto, hai que pensar máis no medo ós piratas do século XV e XVI ca na patroa da aviación. Seguir lendo Patrimonio perdido →