Fidel Vidal. En 1967 morría en Monterrey (México) o poeta español Pedro Garfias. “Os seus restos están enterrados nesa capital baixo unha lápida que, ademais do seu nome e as datas de nacemento e morte, reproduce os dous primeiros versos dun poema escrito nunha `servilleta de bar’, encontrada no seu cuarto: La soledad que uno busca/ no se llama soledad;/ soledad es el vacío/ que a uno le hacen los demás. Fixen caso de Pedro Garfías, poeta que navegou polo ultraísmo, ao ler o seu nome da man de Auxilio Lacouture na novela Os detectives salvaxes de Roberto Bolaño (Anagrama, 1998) Seguir lendo Pedro Garfias
Arquivo da categoría: Fidel Vidal
100 fotografías de Juan Rulfo
Fidel Vidal. Cando unha estudosa e admiradora de Juan Rulfo, Cristina Rivera Garza (autora da extraordinaria e inesquecible novela Ninguén me verá chorar), reivindica un Rulfo menos rural e máis de cidade, o seu Rulfo (Había moita brétema ou fume o non sei que, Random House, Barcelona, 2017) ao comprobar “en varios dos seus escritos o moito que Rulfo padecía e gozaba a Cidade de México, á que chegou como migrante, e como tal creo que o abraiaba e o apesaraba”, pola miña banda teño a ben abrir e repasar o álbum de fotos en branco e negro que o autor mexicano ten publicado. Seguir lendo 100 fotografías de Juan Rulfo
A conversión dos xudeus, de Philip Roth
Fidel Vidal. O día 22 de maio pasado faleceu o autor norteamericano Philip Roth (1933-2018), un clásico candidato ao Nobel nas últimas tempadas. Acusado de misóxino, Premio Príncipe de Asturias no 2012, e autor de novelas tan coñecidas como son O lamento de Portnoy, Casei cunha comunista ou da Triloxía americana, o caso é que, talvez co obxectivo de lle facer unha homenaxe, un amigo e gran lector, a semana pasada achegouse a min coa obra Goodbye, Columbus (debolsillo, 2007) e, abríndoa pola páxina 169, díxome: “Le só este conto”. Referíase ao titulado A conversión dos xudeus. Seguir lendo A conversión dos xudeus, de Philip Roth
O bigote de Menjou
Fidel Vidal. A historia amósanos un catálogo variado de mostachos que funcionan como auténticos identifi-cadores persoais. Lembremos os de Stalin ou Pancho Villa, e os gloriosos de Nietzsche, Flaubert e Mark Twain; e bigotes espectaculares estilo Dalí, ou ridículos coma o de Hitler; de respecto sen estriden-cias, Pessoa, Joyce, Faulkner, ou rotundos sen presunción como Freddy Mercury. O cine tamén conta cunha longa lista: Fu Manchú, Charlot, Groucho Marx, Cantinflas, Clark Gable, Errol Flynn ou Charles Bronson. Seguir lendo O bigote de Menjou