Fidel Vidal. Non debe ser gratuíto que o nome Amleth derive do antigo termo noruegués que significa idiota ou louco, tramposo, aquel que finxe idiotez. E Hamlet xoga a facerse o parvo, a interpretar un papel na obra: o seu papel dentro doutro papel. Estamos a falar tanto do que encarna na función de Shakespeare como da que escribe o propio Hamlet para, como personaxe, ser interpretado por outro actor. A obra que o mesmo Hamlet deseña e monta, posta en marcha polos cómicos contratados, el é o autor. Ou iso parece, mais nin sequera é o verdadeiro e orixinal artífice do texto, xa que logo non pasa senón de ser un sinxelo transcritor do suceso contado polo pai, polo espectro do pai, levado á escena baixo a súa dirección. Seguir lendo De farsas e farsantes →

Fidel Vidal.“¿Sabes o que se preguntan as pantasmas cando se atopan? Pregúntanse: ¿cómo podemos ó mesmo tempo ser e non ser?” (Don Hamlet, Álvaro Cunqueiro). A pregunta polo ser leva implícita a cuestión do non ser. O ser como devir non pode ser outro que un ser-non-de-todo, dun case-ser, dunha forma de ser, dun ser para-si sartreano. Que pasaría se no famoso cadro da pipa de Magritte en lugar de “Isto non é unha pipa” escribira “Isto é unha pipa”? Cal sería a verdade? En calquera das dúas cuestións, en efecto, Isto non é unha pipa, é un Isto; mesmo tampouco sería o debuxo presente da pipa, ao se tratar dun debuxo. Se dicirmos Isto é unha pipa, poderíamos apoialo desde a fórmula matemática, Isto = pipa, do mesmo xeito que A = 2. Seguir lendo Ser ou non ser →