Fidel Vidal. -Entrou na casa e matounos. Aos dous, á muller e o seu amante.
-De que me falas?
-Así saíu nos xornais antes de aclaralo todo.
-Debeunos pillar en plena faena.
-Fáloche do meu home. Unha persoa extremadamente celosa e controladora.
-O teu home! E a quen matou? Seguir lendo Conversas de escaparate. Celos
Fidel Vidal. -Chimpei a copa con tanta rabia que foi escachar na cachola do suxeito que me miraba con insolencia.
-Non me decatei da mirada, nin do suxeito en cuestión.
-Aí estaba. De pé. Pasou media noite sen me quitar ollo. E cun sorriso de chulo.
-A cotío barruntas no mesmo. Que se che miran con insinuacións noxentas, que se chiscan os ollos. Seguir lendo Conversas de escaparate. A mirada
Fidel Vidal. -Estás segura de o coñeceres ben?
-De quen estás a falar?… Xa sei por onde vas. Pois si, coñézoo o suficiente. Un cabaleiro.
-De a pé ou montado?
-Moi correcto, exquisito. Semella talmente un director de orquestra. Seguir lendo Conversas de escaparate. Jakuzzi
Fidel Vidal. Dividida en dúas partes -a primeira trata do tempo (1/Unha vez), e a segunda do espazo (2/Aquí)- o pequeno pero intenso volume de John Berger (E os nosos rostros, miña vida, breves como fotos, Hermann Blume, 1986) mergúllanos nunha profunda e intimista análise sobre temas de sempre, filosóficos se queredes, nos que o autor ponnos diante do espello co obxecto -coido que sen buscalo- de que reflexionemos ante as eivas que nos envolven. Ensaios e poesía van da man nesta recomendable obra, na que se atopan ademais achegas sobre Van Gogh e Caravaggio. Seguir lendo E os nosos rostros, miña vida, breves como fotos, de John Berger