Fidel Vidal. A historia do poder está ligada ao control dos espazos. No século XVIII, os médicos foron en certa medida “especialistas do espazo. Propuñan catro problemas fundamentais: o dos emprazamentos (climas rexionais, natureza dos chans, humidade e sequidade), o das coexistencias (xa fosen dos homes entre si; densidade e proximidade; xa fosen de homes e cousas Seguir lendo O custo do poder
Arquivo da categoría: Fidel Vidal
Diane Arbus, a estética do estrafalario
Fidel Vidal. Alguén pasa pola rúa e, de súpeto, de forma descarada ou con disimulo, convértese no obxectivo das miradas dos demais. A súa presenza non cadra nos canons cotiáns aos que estamos afeitos. Ou viste como un choqueiro fóra do entroido ou é excesivamente alto ou dá saltos que non veñen ao caso. Seguir lendo Diane Arbus, a estética do estrafalario
Enchente
Fidel Vidal. A escrita ía de opíparos xantares, de óperas e operacións a corazón aberto, á beira dun canal, quer dicir, na canle dunha escura e nocturna beirarrúa. Agardamos pola quenda literal dos manxares a mans de leiteiras con poxa. Ou literarios? Só había que deitarse á espera dunha espléndida sesión de prosopopeas experimentais, compartidas coa cirurxía especializada en especias que adoban a maxistral pitanza –pitos e frautas Seguir lendo Enchente
Da emoción na arte
Fidel Vidal. Thomas Wolfe nunha das súas novelas relata: “Alguén sae pola mañá e sente un aire fresco; chégalle un olor de calquera cousa, digamos que de pan tostado: hai un complexo de sensacións”. Ou olor a herba cortada, a coiro, cuarto pechado, a cocido de marisco, a fume. “Que devén cando morre o que o experimenta? Ou cando fai outra cousa? Que devén?”. A arte dá unha resposta. Seguir lendo Da emoción na arte