Un impulso: as nubes?

5b7f82c767dfc.r_1535083310494.0-75-1181-995Mauricia Ces Quintáns. Todo procede dun impulso fértil: esvarar a golpes polas paredes uterinas: a primeira fuxida: involuntaria, consentida. (Antes), intuías a luz, nadabas con alas invisibles; guiábante os latexos, estabas quieta, movíaste. Eras?Non hai luz. O teu corazón xea. No transo todo é escuro. Escuro. Non existe o son. É o teu corazón? Xea? Deixas de oír o zunido máxico aporreando no cristal; abandonas o acuario confortable, seguro, cara ao descoñecido. Es un peixe, un réptil?: a primeira angustia.

Fóra, todo é branco, escuro. Só, escoitas, a túa voz: gritas, oles a terra; probas as raíces. Ves as árbores, érgueste; distingues as follas, despregas as ás: un impulso fértil; tocas o ar. Chove. Son túas as nubes.

2 comentarios en “Un impulso: as nubes?

  1. Hace unas horas, antes de salir, vine como cada día a culturizarme a Barbantia. Leí tu entrada y pude ponerte cara, te vi hace unos días retratada en una revista en la presentación del libro “Arró”de Xabier López Marqués.
    Muy sugerente tu artículo, Mauricia. El placer del conocimiento que transmites ya es razón suficiente para leerte. Felicidades.
    Un abrazo desde Palmeira.

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *