Xerardo AgraFoxo. A casa de Lev en Moscova, onde se refuxiaba no inverno, cos seus muros de madeira amarelos, a fermosa biblioteca, o coidado xardín e a bicicleta que aprendera a manexar con 60 anos, semella un abeiro amábel. A casa de Fiódor en San Petersburgo é un lugar máis triste, talvez porque garda nos seus cuartos os recordos dunha vida amarga. Sendo un mozo de ideas progresistas, Fiódor sufriu un simulacro de fusilamento, logo pasou dez anos de prisión e desterro en Siberia, onde conviviu con ladróns e asasinos. Cando tiña 18 anos, uns criados mataron o seu pai en vinganza pola súa brutalidade. Así se desenvolveu unha vida marcada pola angustia, o mal e o crime. Tamén asistiu a morte da súa primeira muller, María Dimitrieva, e a de dous fillos coa segunda, Anna Grigorievna, a sufrida secretaria que o rescatou dunha andaina ateigada de amoríos compulsivos e débedas contraídas por culpa do xogo con familiares, amigos e editores. A vida de este home consumido polas dores de moas e a epilepsia pode lerse agora en Dostoievski, unha rigorosa biografía de Virgil Tanase. Cando se cumpren 200 anos do seu nacemento coñecemos polo miúdo os seus continuos tormentos, ningún comparábel como aquel diante dun pelotón de fusilamento, cando o vestiran cunha mortalla, lle ataran as mans a un poste e lle cegaran os ollos cun pano negro.