Xerardo AgraFoxo. O protagonista desta obra é o mesmo narrador, un ser que aínda non naceu ( “Así que aquí estou, cabeza abaixo dentro dunha muller”). Dende o seo materno non só comprende a realidade internacional (Desunión Europea ou o drama dos refuxiados) e sente debilidade literaria por James Joyce, pois escoita a radio e os libros audio que le súa nai, senón que é testemuña privilexiada da preparación dun crime: o que trama súa nai (Trudy) e o seu amante (Claude), un prosaico axente inmobiliario que, ademais de lle pór medo cos seus accesos  amatorios (“En cada envite do seu pistón teño medo de que traspase, de que me penetre os tenros ósos do cranio”), é irmán de seu pai, (John), un poeta fracasado que intenta superar os problemas matrimoniais e salvar o seu negocio editorial. Aínda que a causa principal que provoca este thriller angustioso é unha casa xeorxiana valorada nuns poucos(?) millóns de  libras esterlinas. Un crime que semella o do pai do príncipe de Elsinor, Hamlet, a obra de onde se tira este título (“Oh, Deus, podería estar encerrado na tona dunha noz e sentirme o rei do infinito espazo”) desta sorprendente obra, na que se ofrece unha aceda reflexión sobre a condición humana a través dun nonato, inusual voz narrativa, que demostra unha gran capacidade “críptica” e un elevado sentido do humor. É dicir, o espello dun Ian McEwan en perfecto estado de forma. Un  drama onde o autor de Expiación ou A lei do menor, aborda algún dos seus temas preferidos como a corrupción, a violencia doméstica ou a vulnerabilidade dos nenos.