Román Arén. Juan Ruiz de Alarcón era novohispano, pois nacera en México en 1581. Era, xa que logo, un “criollo”, pero de orixe nobre. Veu por primeira vez a España en 1600 e exerceu de avogado. Volveu a México, pero regresou definitivamente en 1613 e morreu en Madrid en 1639. Ocupou o cargo de relator do Consello de Indias e polo seu físico, era chepudo, foi branco das rexoubas dos escritores rivais, fronte aos que foi pouco prolífico, pois só se coñecen vinte e catro obras da súa autoría. Dúas características son propias de Alarcón: o seu código de honra é menos ríxido có dos contemporáneos e salientan as acedas críticas á nobreza. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá LXXVIII. Juan Ruiz de Alarcón
Arquivo da categoría: Poesía
Galicia e os galegos na poesía castelá LXXVII. O Licenciado Molina
Román Arén. Durante séculos case nada se sabía da biografía do autor de Descripción del Reino de Galicia y de las cosas notables en él (Mondoñedo, 1551), agás que era licenciado e non galego. Hoxe sabemos algo máis: cóengo en Mondoñedo, de orixe malagueña, ocupou cargos de importancia e en 1550 era Xuíz do Fuero. Morreu entre 1572 e 1577, pois neste ano xa non figuraba nas actas do Cabido mindoniense. É un firme defensor e descritor das nosas cousas e só no caso do galego é ambiguo. A obra está escrita en 130 octavas de versos dodecasílabos; 118 levan unha glosa en prosa. Reeditada varias veces, hoxe conta con tradución galega a cargo de J. P. Ferrero (Noia, Toxosoutos/Orbigo, 2003). Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá LXXVII. O Licenciado Molina
Galicia e os galegos na poesía castelá LXXVI. Narciso de Heredia
Román Arén. É raro atopar o nome de Narciso de Heredia e Heredia, segundo marqués de Heredia, nas antoloxías de poesía decimonónica. Nacera en París en 1832, e en 1857 publicou Poesía, volume que en 1912 coñeceu unha terceira edición; foi ademais autor da obra Verdades en pocas palabras (1895). Faleceu en Madrid en 1912. O seu libro, que en 1879 titulou Poesía y artículos, estaba prologado por Menéndez Pelayo, que o caracteriza como poeta intimista e non descritivo. Para José María de Cossío (Cincuenta años de poesía española (1850-1900), 1960), estivo influído por Frei Luis de León, e ademais con afección ás escenas familiares, próximo, pois, a V. W. Querol. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá LXXVI. Narciso de Heredia
Un Coup de dés, de Mallarmé. Apuntamentos (VIII)
Fidel Vidal. Porque no manuscrito de Mallarmé, en cor azul está debuxado como se fose o signo infinito (∞) posto de pé, un 8, que se aparece tachado a conciencia mediante trazos de cor marrón. Reparar na reprodución facsímile (Fig.1). Un número embarrado que expresa non un signo numérico senón o número do suxeito, un significante que pon en risco ao mesmo suxeito. A cifra innominable que encerra o segredo, e que vai encriptar outros dous díxitos fundamentais: 7, 1. Casualmente, anotada cabo do díxito 8, á súa esquerda, na páxina 17 do manuscrito. Seguir lendo Un Coup de dés, de Mallarmé. Apuntamentos (VIII)