Antón Riveiro Coello. Cando eu era un cativo duns seis anos lembro que vin caer de bruzos a un home que ía coa muller. En canto ela deu en berrar pedindo axuda para que a valesen, asusteime e, empurrado polo medo e a covardía, dei en correr sen saber que facer ata que cheguei á miña casa e me metín no cuarto para chorar en silencio. Seguir lendo Covardía
Arquivo da categoría: Antón Riveiro
Un país á poula
Antón Riveiro Coello. A poboación galega é vella e aínda o vai ser moito máis. Arrepía pensar que volvemos ao número de mortes de 1945 cando a media de idade da mortalidade andaba polos 55 anos e non polos 80 de agora. Non nacen nenos dabondo para lles darmos a volta aos datos da pirámide Seguir lendo Un país á poula
Un paso cara á igualdade
Antón Riveiro Coello. No ano 1992, cando eu traballaba de funcionario no Ministerio de Educación en Madrid, solicitei o tempo de lactación da miña filla pequena, que era aleitada con biberón. Sumaba a esta circunstancia o feito de que a miña muller estaba en excedencia e tiñamos os meus sogros enfermos. Lembro a cara de estrañeza da muller que rexistrou a miña petición no Ministerio. Debeu de pensar que o meu sentido andaba polas silveiras ou que eu quería emular eses castrexos que, derreados, se deitaban uns días nas pallas logo de que parisen as súas mulleres. O certo é que a miña instancia provocou unha reunión do ministro Rubalcaba cos seus funcionarios para estudaren o tema. Seguir lendo Un paso cara á igualdade
A conclusión do espello
Antón Riveiro Coello. Con oito anos, un amigo e mais eu percorriamos os bares da vila cantando panxoliñas. A xente metíanos cartos na caixa da guitarra. A música era un negocio redondo. Máis adiante, xa de mozos, disfrazámonos de mimo e ocupamos a rúa para tocar uns segundos cando nos botaban algo. A idea só era impresionar, pero o espectáculo, sen pretendelo, virou en algo lucrativo Seguir lendo A conclusión do espello