X. Ricardo Losada. Adoita dicirse que se un galego da Idade Media aterrase de súpeto na Galicia rural de 1930 non tería nada que aprender. É o pensamento que me abordou innumerables veces lendo o libro Liorta Viquinga do rianxeiro de Leiro, por nacemento, e do Araño, por matrimonio, José Mª Rodríguez Tubío, un mestre xubilado que publica o seu primeiro libro con 84 anos. Porque José Mª cóntanos a historia do guerreiro Ferjënsen, un daqueles viquingos que ao redor do século X asaltaban as costas de Galicia e que, tras caer gravemente ferido, nunha batalla na Veiga de Rañó (Leiro), quedou ao coidado de Aldara, a filla do máis rico da aldea, e acabou integrándose e compartindo a súa estraña cultura e fortaleza cos autóctonos Seguir lendo Liorta viquinga
Arquivo da categoría: X. Ricardo Losada
Os anos da loucura
X. Ricardo Losada. En 1892, tres anos despois de que Nietzsche perdese o xuízo, Franziska, a nai, escríbelle unha carta a Franz Overbeck, un dos grandes amigos do fillo, para contarlle como transcorren os días na vida do filósofo alemán. Tras revelarlle que é un paciente moi querido, ao que só dan ganas de acaricialo, pero que non mellora, escribe: “Di todo con amabilidade e ri como nos seus días de maior saúde. Só durante os paseos ten para si unha cara de risa que non lle senta nada ben. Porén, eu déixoo, porque débenselle arrincar da alma imaxes agradables. E só cando nos atopamos con alguén recórdolle que poña a súa ben parecida e seria cara de profesor, e case sempre a pon. Seguir lendo Os anos da loucura
Poemas equinos
X. Ricardo Losada. O primeiro poema do libro Poemas equinos, que serve tamén, pero non só, como catálogo da exposición que a pintora Paola García Paz inaugurou en xullo en Boiro, titúlase Coñecerte é amarte necesariamente, e esa é a conclusión á que o lector chega nada máis rematar de ver a reprodución dos cadros e os seus correspondentes quince poemas. O poema en cuestión remata cunha afamada cita en latín, Suaviter in modo, fortiter in re (Suave nas formas, forte no fondo), que pode que defina a visión que Cartea e Paola teñen dos cabalos de raza galega (mesmo tomados como sinécdoque da nosa historia) aos que lles dedican o libro, pero que non serve, desde o meu punto de vista, para definir a natureza destes poemas. Seguir lendo Poemas equinos
Todo ou nada
X. Ricardo Losada. Se me dixesen que, como amigo da Filosofía, dividise o mundo en dous tipos de persoas, teríao claro. Aqueles que din Non teño tempo para nada e aqueles que din Hai tempo para todo. E dividiríao dese xeito porque estou en contra dese tipo de divisións dicotómicas. Seguir lendo Todo ou nada