X. Ricardo Losada. Nada máis entrar naquela cafetería madrileña de deseño á que fóra dar por maldita casualidade (Hipster, chamábase e facía honor ao nome), botei a man á carteira recordando o que dicía un xerarca nazi: Cando escoito a palabra cultura, boto man á pistola. Eu, cando escoito a palabra deseño, boto man á carteira. E neste caso non foi unha excepción. Seguir lendo Un croissant hipster →

X. Ricardo Losada. Un dos recordos máis intensos da miña nenez ten que ver cun chiste: Había unha vez un can que se chamaba Chiste, morreu o can e acabou o Chiste. Tíñalle un cariño especial pero aínda hoxe non sabería dicir se pola graza que me facía ou polo desprezo que lle tiñan os demais. De feito non recordo a primeira vez que o oín, pero si que nunca o contei. Seguir lendo O can que se chamaba Chiste →

X. Ricardo Losada. Gústanme as citas, sempre que sexan certeiras e apropiadas, e non entendo por que a moita xente lle parecen un exhibicionismo culturalista. Hai pouco un ex ministro de Cultura comentaba nunha entrevista que os asesores recomendáronlle evitar as citas nos discursos porque daría a impresión de que se cría superior intelectualmente. Seguir lendo Casa de citas →