X. Ricardo Losada. O subtítulo deste libro, escrito por I. Grasa seis anos despois de comezar a traballar nun colexio privado, indica o tema: Diario da clase de filosofía. Pero o que o fai atraente é o currículo do autor: “Hace seis años leí en un periódico que se necesitaba un filósofo… pero  nunca había pensado en dedicarme a la enseñanza, y menos de adolescentes”. Quizais por iso, o libro contén, a xuízo do autor, erros, reiteracións e contradicións, e non aporta unha soa idea orixinal. Aínda así, convén lelo (esteas ou non de acordo con el) porque o autor argumenta como o defensor da liberdade radical que di ser. E porque, noutro trazo decisivo do seu currículo, non era pai e exercía a autoridade por primeira vez. Seguir lendo A frecha no aire, de Ismael Grasa →

X. Ricardo Losada. Recomendáronme este libro críticos nos que confío. Componse de numerosas citas de autores que admiro: Platón, Aristóteles, Petrarca, Montaigne, Shakespeare, Cervantes, Locke, Cioran, Foster Wallace… A coidada edición do libro (Acantilado) e as escasas 170 páxinas axudaron a convencerme de que ía ler unha pequena xoia. Decepción. Fíxoseme reiterativo. O autor manexa un único argumento, repetido en distintas épocas e escritores, para defender a utilidade inútil da cultura. Pode resumirse nestas fermosas palabras: “Entre tantas incertezas, só unha cousa é certa, se renunciamos á forza xeradora do inútil, se só escoitamos o mortífero canto das sereas que nos impele a perseguir o beneficio, só seremos quen de producir unha colectividade enferma e sen memoria que, extraviada, acabará por perder o sentido de si mesma e da vida”. Seguir lendo A utilidade do inútil, de Nuccio Ordine →

X. Ricardo Losada. Este libro foi escrito para explicarlles Galicia aos non-galegos, pero aos galegos serviranos, como di o propio Murado, para ver, a partir dos prexuízos dos foráneos, os que nós mesmos temos. Entre outros, que somos un país sen historia, pouco atlántico, cunha paisaxe virxinal, conxenitamente conservador e atrasado, que fala unha lingua de pobres e poetas. Mitos que Murado desmonta para ofrecernos unha teoría de Galicia afastada tanto do ridículo Somos unha potencia como do patético Somos un choróns. Seguir lendo Outra idea de Galicia, de Miguel-Anxo Murado →