Arquivo da categoría: Román Arén

Galicia e os galegos na poesía castelá CI. Unha poeta cubana: Nancy Morejón

Ensaio, Poesía, Román Arén

2-nancy-morejon-por-miguel-eliasRomán Arén. Nacida na Habana en agosto de 1944, Nancy Morejón é profesora e tradutora, licenciada en 1966 en lingua e literatura francesa, mais tamén poeta, autora de volumes como Mutismos (1962), Amor, ciudad atribuída (1964) e Richard trajo su flauta y otros argumentos (1967), ademais de xornalista e autora de monografías. No ano 2007, no volume colectivo Poetas con Rosalía IV, aparece o seu poema “Rosalía de Castro”:

Mi viejo río/corre ante mis ojos/asustados por tanta historia vieja./Es el río Sar/ante los ojos de Rosalía de Castro,/en su frente una estrella,/en su labio un cantar,/quien me presta los suyos/para volver a comprender nuestro pasado,/oh, viejo río de ópalo. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá CI. Unha poeta cubana: Nancy Morejón →

Galicia e os galegos na poesía castelá C. Jovellanos

Ensaio, Narrativa, Román Arén

328x382_v1_jovellanos.Román Arén. O asturiano Gaspar Melchor de Jovellanos (1744-1811), de familia nobre, foi personalidade polifacética: maxistrado, político, dramaturgo, pedagogo, poeta…, un verdadeiro polígrafo. Ministro de Graza e Xustiza, preso en Mallorca de 1801 a 1080, foi membro da Real Academia Española, da Real Academia da Historia e da de San Fernando. Tende a lerse a súa prosa, coñecese ben o seu teatro (a comedia lacrimóxena), e algo menos a súa poesía, ben editada en 1961 por José Caso e estudada non só por este senón tamén por Gerardo Diego e John Polt. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá C. Jovellanos →

Galicia e os galegos na poesía castelá XCIX. Unha cubana: Reina Rodríguez

Ensaio, Poesía, Román Arén

elpianormr1Román Arén. Reina María Rodríguez, habaneira de 1952, licenciada en Literatura Hispanoamericana e editora da revista <Azoteas>, comezou como poeta en 1975 con La gente de mi barrio, para publicar logo outros trece poemarios. Gañadora do Premio Casa de las Américas en 1984 e 1998, en 2014 foi Premio Pablo Neruda, pero xa gañara en 2013 o Premio Nacional de Literatura, entre outros galardóns. Os seus poemarios máis recentes son Variedades de Galiano (2008) e El piano (2013). A presenza dos galegos en Cuba foi grande, e iso tiña que ter pegadas na literatura da illa, e así o manifesta tamén a poesía de Reina Rodríguez: no seu poemario de 1975 o texto “Doña Felicia” contén alusións a Galicia. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá XCIX. Unha cubana: Reina Rodríguez →

Galicia e os galegos na poesía castelá XCVIII. Outra vez Góngora

Ensaio, Poesía, Román Arén

sello_góngoraRomán Arén. As brutais décimas gongorinas alporizaron a Francisco Trillo Figueroa, galego establecido en Granada, que respostou cunhas décimas contra Andalucía. Tamén Quevedo respostou, non para defnder a Galicia, senón para aludir á pretendida liñaxe xudía de Góngora.

Tamén se atribúe a Góngora un duro soneto contra Galicia:

Pálido sol en cielo encapotado,/ mozas rollizas de anchos culiseos,/ tetas de vacas, piernas de correos,/suelo menos barrido que regado;/campo Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá XCVIII. Outra vez Góngora →