Antón Riveiro Coello. Lembro unha conversa tensa cun profesor do conservatorio cando a miña filla maior estaba no último ano de grao medio de piano, ano que para ela coincidía con segundo de bacharelato. O profesor teimaba en que ela tiña que dedicarlle máis horas e eu dicíalle que si, que tiña razón, pero que nós non iamos obrigala, e que non nos importaba se suspendía. Nós o que queiramos era que, sen esquecer a disciplina que require o piano, ela amase e gozase coa música, non que sufrise con ela. Finalmente non suspendeu e acadou o título, pero apenas volveu tocar o piano, sospeito que por culpa dun sistema vello que fai honra á palabra conservatorio que, para min, ten connotacións estancadas. Seguir lendo Whiplash, de Damien Chazelle →

Antón Riveiro Coello. Os cineastas belgas Jean-Pierre e Luc Dardenne nunca defraudan. Estes dous irmáns dirixen e producen as súas películas a catro mans e toda a súa filmografía está tocada pola maxia e o recoñecemento. Os seus primeiros pasos foron dados no documental e iso nótase porque nas súas películas hai sempre esa sinxeleza espida que vén da reportaxe. A promesa, Rosetta, O fillo, O neno, O silencio de Lorna ou O neno da bicicleta son películas aparentemente sinxelas que sempre nos deixan abraiados. Todas elas son un bo exemplo de cine que non precisa de grandes producións económicas e iso afonda na orixinalidade das súas propostas que a crítica especializada adoita valorar Seguir lendo Dous días, unha noite, dos infalibles irmáns Dardenne →