Fidel Vidal. -Velaquí unha instantánea: a inmortalidade tirada nun instante.
-O intre no que o fotógrafo disparou a cámara despois de apuntar o obxectivo cara a nós.
-Daquela seremos inmortais, non si?
-Como imos ser inmortais se carecemos de vida? Só os mortais poden ser inmortais.
-Non entendo. Os mortais morren, e acabouse. Seguir lendo Conversas de escaparate. A inmortalidade
Fidel Vidal. -Se el me traizoou eu non vou facer o mesmo en vinganza.
-Ese traidor debería probar da mesma medicina. Teno ben merecido o moi cabrón.
-Alto aí. Aínda somos noivos, unha parella.
-Noivos si, pero non parella. Unha das partes adornada cunha diadema de cornos.
-O que me pides deshonraría o meu nome. Seguir lendo Conversas de escaparate. Cegueira
Fidel Vidal. -Que ninguén se mova… Silencio. Non escoitaches un ruído?
-Non calarás? Sempre pondo a xente en vilo.
-O meu consello, por se acaso, é que non saiades fóra. Seguir lendo Conversas de escaparate. Toda a verdade
Fidel Vidal. O irresoluble problema de xeometría definida como cuadratura do círculo adoita usarse cando nos referimos a algo imposible, a unha ilusión propia de testas tocadas polo fantástico. Mais ninguén se ocupou do que poderiamos denominar “circulatura do cadrado”, da redondez ou circularidade do cadrado. Talvez porque o círculo goza de prestixio no mundo das mitoloxías. Representa o ciclo da vida, a integridade, a perfección orixinal. Velaí en forma de roda como símbolo da enerxía sol, nas aureolas dos santos, ou no propio Deus como un inmenso circo con centro en todas partes. Seguir lendo A rotonda cadrada