Francisco Ant. Vidal Blanco. O amigo Xulio acostuma ir a un centro social onde, ademais dunha biblioteca, audioteca, videoteca e outras tecas hai unha ludoteca na que cada tarde se reúnen os maiores para botar a súa partida de cartas, sempre máis viúvas ca viúvos, e iso a pesar de que o varón, por definición é máis forte, robusto e duro cás mulleres. Mi tía María, moi devota ela, dime que é porque a providencia así o dispón, por dúas razóns fundamentais, para que elas coiden deles na vellez, pois os homes temos fama de abandonados, e tamén porque as viúvas non teñen problemas para rezar polos seus finados, cousa que o varón descoida bastante. E debe ser certo, porque na miña parroquia, cando a campá chama para a misa da tarde, as rúas que desembocan no adro énchense de mulleres.
Pero como sempre hai un as para un tres, don Pedro, o meu médico de cabeceira, ou de familia, ou do Sergas, con quen comento este asunto, fálame de hormonas, hábitos, e outras cousas que inflúen na confección da pirámide poboacional de calquera país do mundo, onde sempre é a muller quen ten unha esperanza de vida de ata cinco anos máis como media. E como non entendo destas cousas da bioloxía, fálame dun amigo seu que traballa con ratos por aquilo de ver que cremas, xaropes e dietas nos rexuvenecen, quen asegura que os humanos son a única especie na que un sexo ten vantaxe sobre o outro no que a lonxevidade se refire.
Mais, xa sexa por cederlle o paso ou o asento a súa resistencia queda demostrada no feito de que cando os expertos se poñen a buscar ata onde chega o límite de idade, encontran que o noventa por cento das persoas centenarias son mulleres, o que confirma a discriminación que a natureza opera contra os varóns, reafirmada na ludoteca esta a onde vai o amigo Xulio, as viúvas son quen escollen ós compañeiros de partida, ó compañeiro de asento no autobús das excursións organizadas, e ata ó presidente do club social, que sempre é un home.
É o valor do escaso, o valor que nos queda ós varóns, que de calquera xeito xa sabemos que teremos quen nos coide, e elas terán a quen coidar, en corpo e alma.
moi agudo.
Querido Francisco : En tu estupendo artículo ” De viúvos e viúvas ” te preguntas como además de que os quitan una costilla también os robamos años .
Tienes que darte cuenta que un pintor o un escultor antes de empezar su OBRA hace el boceto.
Espero me perdones la maldad.
Besiños palmeiráns