Xerardo AgraFoxo. A través da Pesquisa sobre la peste y la despoblación de Noia durante el reinado de Felipe II, datada o 15 de maio do 1599, coñecemos como a vila de novecentos veciños só quedara en trescentos, e que estes eran moi pobres e non podían pagar as rendas. O 14 de xuño, Diego Gonçalez, do concello do Son, procurador xeral da vila de Noia Seguir lendo A peste arrasa Noia no século XVI
Notas sobre unha transfilia inducida
Ignacio Castro Rey. (Este é un escrito sobre o tránsito de quen decide elixir outro sexo. Nin que dicir ten que non se tenta dicir aquí nin unha soa palabra contra as libres e difíciles eleccións de cada quen, senón unicamente sobre o que Foucault chamaría un dispositivo, certo sutil regueiro de violencia inmanente que acompaña o poder biopolítico actual.) Onte falei cun amigo que está en tránsito. Sentín en Antonio, agora Pilar, o mesmo de sempre, un parecido humor amargo, similar sufrimento e ata un timbre de voz familiar Seguir lendo Notas sobre unha transfilia inducida
A memoria da historia e as historias da memoria (II)
Pilar Sampedro. Citaba, na entrada anterior, varias obras de ficción xuvenís que trataban a temática da memoria histórica, pero resultábame inxusto deixar outras nesa mesta escuridade que as fai desaparecer, igual que as historias das que falan. Esa é a razón pola que continuarei mencionando algún outro libro que se move nesas mesmas coordenadas.
Se lembramos algún dos títulos aos que me refería anteriormente: Corredores de sombra, Noite de voraces sombras, A sombra descalza… vemos como se repite a palabra sombra porque volver a mirada ao pasado implicaba o encontro coas sombras, coas vítimas. Seguir lendo A memoria da historia e as historias da memoria (II)
Caracois de Belvís
X. Ricardo Losada. Poucos días despois de coñecérmonos na entrega dun premio, Lupe Gómez mándame por correo o seu libro Caracois de Belvís, premio SELIC 2019. Ten unha fermosa dedicatoria, da que só vou destacar as palabras que se refiren directamente ao libro: Estes caracois que debuxan itinerarios de paz na paisaxe de Belvís, onde o rezo inaugura as fronteiras dun idioma novo. E destácoas porque quero comezar esta reseña aclarando algo. A miña primeira (e única ata o de agora) lectura deste fermoso libro estivo moi condicionada, sen que eu o determinase conscientemente Seguir lendo Caracois de Belvís