Todolos artigos de: cafebarbantia

Galicia e os galegos na poesía castelá CIL. Alonso de Ercilla e La Araucana

Ensaio, Poesía, Román Arén

Alonso_de_Ercilla_y_ZuñigaRomán Arén. Hai consenso xeral, cando menos dende Menéndez Pelayo, en que é La araucana o mellor poema épico da literatura castelá do Renacemento. Non é pouco mérito, pois foron moitas as obras neste xénero poético, aínda que é certo que está por debaixo da calidade de Os Lusiadas do Camoes. Narra a conquista de Chile polas armas españolas, pero con grande admiración polo valor e pola coraxe dos araucanos.

Alonso de Ercilla e Zúñiga (1533-1594) fora paxe do futuro Felipe II e viaxou con el por Europa. Foi a América en 1555, chegou a Europa. Foi a América en 1955, chegou a Perú en 1556 e a Chile en 1558. Embaixador de Felipe, non sabemos os motivos polos que foi separado da Corte. Continue reading Galicia e os galegos na poesía castelá CIL. Alonso de Ercilla e La Araucana →

A soidade do corredor de fondo

Cine, Ensaio, Gonzalo Trasbach

20187810Gonzalo Trasbach. Unha das tarefas que me impuxen nos dous meses do confinamento foi a de recuperar a disciplina que practicara durante o maio de 1974, cando aquel réxime despótico que por entón nos gobernaba e que tantos devotos aínda conserva entre nós, me encerrou na cadea provincial de A Coruña. De tal xeito foi así que unha das actividades que levei a cabo consistiu en visionar algunhas das películas de cine clásico que me tiñan marcado ou impresionado no seu momento. Esta decisión levoume a revisar as cintas da miña curta pero ben escollida e coidada filmoteca. E removendo nos andeis batín coa Soidade do corredor de fondo, unha cinta dirixida por Tony Richardson Continue reading A soidade do corredor de fondo →

Conversas de escaparate. Lixo

Fidel Vidal, Fotografía, Narrativa

E8E5.tmpFidel Vidal. -Eramos unha parella ben levada. Das poucas que aínda quedabamos.

-Unha moza que non a merecías.

-O malo foi o paro. Ela non soportaba o meu malhumor nin a miña preguiza.

-No paro aínda seguimos, Sen dar un paso, e diso vivimos, se isto é vivir.

-O peor de me ver sen traballo era o tempo libre. Demasiadas horas para enredar co móbil. Continue reading Conversas de escaparate. Lixo →

Un anxo

Mauricia Ces Quintáns, Narrativa

32782822-alas-del-ángel-y-un-halo-aislado-en-blanco-Mauricia Ces Quintáns. Hai bastantes anos, bastantes. Daquela as oficinas estaban arriba. Tres mesas á esquerda a todo o longo e unha cara ao fondo, ao lado da ventá. Non sei o que demandaba a rapaza, non é importante. En realidade, non é nada importante, nada extraordinario. Iso, precisamente, é o extraordinario. Eu, na mesa primeira, á esquerda, entrando, ao lado da parede. Os compañeiros ao seu. Mentres a atendía, entrou Iago. Outro compañeiro. Continue reading Un anxo →