Arquivo da categoría: Ramiro Ouviña O.

Pai

20201031_182243Ramiro Ouviña O. Dun tempo para aquí viña notando que era chegar onde estaba a familia e cambiar falas e xeitos era todo un. Aínda así, non faltaba a ocasión de recoller aquí e alá palabras soltas, escoitadas dende lonxe ou cando se supoñía que non as podía ouvir, para fiar de que ía a cousa: que se o atoparan pasmado diante do almorzo cando chegaran, xa tarde, da feira Seguir lendo Pai

Xiana

ramiroRamiro Ouviña O. Renxen as persianas que Xiana recolle antes de abrir a fiestra pola que se coa unha lene brisa que axita agarimosa a súa media melena. Espreguízase demorada, estirando os brazos ao máximo, primeiro aos costados, despois por enriba da cabeza, nunha tensa e fermosa V de vitoria, e remata finalmente detrás da cabeza, coas mans xunguidas sobre a caluga. Nun desafío instintivo, animal, ao novo día adianta o torso e por un instante, por menos do que dura un lóstrego Seguir lendo Xiana