Ignacio Castro Rey. Conmove a perplexidade progresista diante dos abafadores resultados madrileños, pero este asombro depresivo provén en parte dun narcisismo cuxas lentes afumadas impiden ver o que é obvio. Non só en Madrid, a xente está farta, moi cansa e querendo volver vivir. Continue reading Algúns erros de esquerda que axudaron a Ayuso
Arquivos da categoría Ignacio Castro Rey
Outra rolda, de Vinterverg
Ignacio Castro Rey. Como evitar as adiccións nunha sociedade profundamente adictiva, enganchada compulsivamente á súa normalidade? Hai que dicir que iso de “un canto á vida” é, nesta película, unha idea un tanto ridícula. E en parte falsa, aínda que lle veña de perlas á produtora para vender o seu obxecto. Hai algo así como un canto coral á vitalidade, é certo, pero sobre un transfondo un pouco tétrico. Ou ben ese canto desenvólvese entre sombras mudas. Continue reading Outra rolda, de Vinterverg
Bagas de agosto, farrapos de memoria desde unha viaxe no sur de Austria
Ignacio Castro Rey. Impresionoume o coidado, a piedade cara ao pequeno durante eses días, en todo Kärnten (Carintia) e nas dez personaxes desta viaxe. Nos teus pais: os cogomelos, as flores, as marmeladas, o xardín, o coidado das comidas. Continue reading Bagas de agosto, farrapos de memoria desde unha viaxe no sur de Austria
A soidade do violador de fondo
Ignacio Castro Rey. “A vida rugosa, áspera e case sempre mesquiña, e de tempo en tempo un raio de luz”. Coñecín a Ariana Harwicz (Bos Aires, 1977) por unha entrevista recente contra a corrección política e a arte infame que xera. Con esa breve bagaxe entrei no último que atopei dela, Degenerado (Anagrama, 2019). Cunha actitude inicial un tanto escéptica, dada a desconfianza que a algúns nos produce o éxito, decontado nos atopamos cunha linguaxe moi rica e concisa para narrar, precisamente, a extrema miseria do noso mundo. Continue reading A soidade do violador de fondo