Ignacio Castro Rey. Unha emoción é “un estado afectivo intenso que aparece de forma súbita e que vai acompañado de cambios condutuais, fisiolóxicos e hormonais pasaxeiros”. Podemos dicir que as emocións e os sentimentos son equiparables, aínda que algúns estudosos definen estes últimos como estados anímicos menos intensos e cunha duración a longo prazo. Continue reading Liquidación emocional e esperanzas marcianas
Arquivos da categoría Cine
A soidade do corredor de fondo
Gonzalo Trasbach. Unha das tarefas que me impuxen nos dous meses do confinamento foi a de recuperar a disciplina que practicara durante o maio de 1974, cando aquel réxime despótico que por entón nos gobernaba e que tantos devotos aínda conserva entre nós, me encerrou na cadea provincial de A Coruña. De tal xeito foi así que unha das actividades que levei a cabo consistiu en visionar algunhas das películas de cine clásico que me tiñan marcado ou impresionado no seu momento. Esta decisión levoume a revisar as cintas da miña curta pero ben escollida e coidada filmoteca. E removendo nos andeis batín coa Soidade do corredor de fondo, unha cinta dirixida por Tony Richardson Continue reading A soidade do corredor de fondo
Outra rolda, de Vinterverg
Ignacio Castro Rey. Como evitar as adiccións nunha sociedade profundamente adictiva, enganchada compulsivamente á súa normalidade? Hai que dicir que iso de “un canto á vida” é, nesta película, unha idea un tanto ridícula. E en parte falsa, aínda que lle veña de perlas á produtora para vender o seu obxecto. Hai algo así como un canto coral á vitalidade, é certo, pero sobre un transfondo un pouco tétrico. Ou ben ese canto desenvólvese entre sombras mudas. Continue reading Outra rolda, de Vinterverg
O imperio dos sentidos
Fidel Vidal. A historia comeza onde remata. Unha moza, Sada, leva catro días deambulando como unha somnámbula polas rúas de Tokio portando nas mans un trofeo. Trátase de certas partes anatómicas de Kichi, assúas partes, para entendernos. Cando a detiveron comentouse que amosaba no rostro unha gran felicidade. A escena aseméllase á dun toureiro que acaba de rematar unha faena maxistral. Morto o animal é premiado coas dúas orellas e o rabo. O rabo, o maior galardón que pode acadar un matador de touros. De aí o primeiro título da película: A corrida. Continue reading O imperio dos sentidos