Marina Losada Vicente. -Avoa avoa avoa, antes fun ao cuarto de baño, quedoume a luz prendida e non se gastou.

 -Avoa avoa avoa tes a comida ao lume e as chemineas do tellado non botan fume!

 -Avoa avoa avoa como se vai chamar Casa do Mar! Será Casa dos Mariñeiros e Mariñeiras, que aquí entra xente, non auga! Seguir lendo Avoa avoa avoa →

Marina Losada Vicente. Hai historias que necesitan algo de tempo para contalas -esta é unha delas-, mais eu quero facelo en curto, co que me limitarei a uns feitos que, ocorridos na mesma semana, son tres botóns no amplo mostrario, de igual calado, que ten a Esperanza-Caridade Seguir lendo Para mostra, tres botóns… →

Marina Losada Vicente. Ten serios problemas de saúde nas costas. A súa columna debuxa un signo de interrogación, consecuencia de tantos pesos cargados ao lombo. Vinte anos leva vendendo a diario patelas de peixe porta a porta e carrexando sacos de berberechos, que ela mesma rabuñou ao mar Seguir lendo Punto de dereito e punto de revés →

Marina Losada Vicente. A miña amiga, que traballou nunha clínica dental, vive moi preocupada coa inxestión alimentaria e coa hixiene bucal. Despois de darlle froita en abundancia e mentres a neta come o seu bocadillo de bolo da panadería, recórdalle que deixe un cacho de pan para despois do “premio” que lle prometeu, que non é outra cousa que unha onza de chocolate. Seguir lendo Sabichona →