Marina Losada Vicente. O corpo castigado no cuarto de atrás, onde a máquina Refrey e un anaco de espello do roupeiro vello. O corpo castigado a tarde enteira, sen que a nena fose culpable de algo ou de nada. O corpo castigado e a rabia, que a roía por dentro, apertada contra as paredes antigas do tempo Continue reading Manequín
Arquivos da categoría Marina Losada
Un detalle insignificante
Marina Losada Vicente. Nas fins de semana non consegue ir ao baño. As deposicións sólidas agardan ata o luns e, polo retraso, con dificultade. Un sábado decide enganar o corpo, facendo todo ás présas, como se fose traballar: Ducha, vestirse, cubrir a cama, almorzo, quince minutos ás voltas polo corredor. Nada. Continue reading Un detalle insignificante
Palabra escrita, palabra dada?
Marina Losada Vicente. Pareceume un comentario cruel. O peor, que estaba dirixido a un sector de mulleres castigadas, sen autoestima, feridas. A miña reacción foi a de ignorar á veciña coa que ía camiño da amizade. De non telo lido, non pecharía esa vía. De non telo lido? Estou discriminando a palabra impresa? Continue reading Palabra escrita, palabra dada?
Enerxía masculina
Marina Losada Vicente. Vaise o meu ser feminino, seino. Ten data de caducidade ou simplemente se desdebuxa no ar, como as nubes se desvanecen sen darse de conta? En sentido inverso e proporcional (signos – e signo +), faise presente en min a enerxía masculina, que esperaba aletargada, conformada nese modo de facer que eu sempre identifiquei como de home. Continue reading Enerxía masculina