Marina Losada Vicente. Coa receita da especialista na man, a siña Sara entrou na farmacia. Como tantas outras veces, a auxiliar díxolle que algunhas cousas non as tiñas ata o día seguinte, cando chegase o reparto, pois había produtos que non traballaban habitualmente. Continue reading Valor engadido →

Marina Losada Vicente. Eran outros tempos, cando non existía Internet nin os envíos masivos de Pdf. A documentación dunha empresa tiña que levarse, necesariamente, en man ás asesorías para poder tramitar as obrigas sociais e fiscais. Continue reading Vellos costumes →

Marina Losada Vicente. Entramos a tropel na tenda. Cinco amigas. Doce anos. Mociñas. Pedimos galletas por unidade. Daban catro, creo lembrar, por unha moeda, penso que de cinco pesetas. Un peso, chamábase a moeda. Por un peso tiñamos catro galletas. O dono era un vello. Verde. Mesmiño. Continue reading A tenda do señor Bruzos →

Marina Losada Vicente. Era o tema do día, da semana e ameazaba con ser o tema do mes. A cousa ía para tempo. O concello proxectaba abrir unha rúa que atravesaba un campo baldío ao que daban casas que tiñan esa zona como patio in diviso, amén de pequenas fincas de propiedade múltiple dado o carácter miniparcelar ao uso. Continue reading A cousa común →