Agustín Agra. Chegada a candeloria, o canto dos tordos bótame aos camiños. Dende o espeso das sebes ou empoleirados dunha percha, o seu reclamo nupcial guía os meus pasos. O anuncio da fin da tempada de invernía marca unha breve paréntese nas visitas á lagoa de Vixán e á praia da Ladeira, ao esteiro do Coroño e ao areal da Torre Continue reading Verdello e lama
Arquivos da categoría Agustín Agra
Dezaoito de brumario
Agustín Agra. O 18 de brumario do ano VII do calendario republicano francés –9 de novembro de 1799– Bonaparte fíxose co poder, golpe de estado por medio. Malia que os tempos mudaron –non me atrevo a afirmar que incruento, hai quen ten soidades do ruído dos sables– aqueles que vociferan veleidades totalitarias claman asemade polo advento dun novo brumario. Continue reading Dezaoito de brumario
Vistas no confinamento
Agustín Agra. Un ferrado. Doce cuncas de solaz. Unha horta con xardín. Unha leira, agora a barbeito, onde ata onte xermolaban cebolas e leitugas, catro regos de patacas, varias varas de tomates… Os embigos de Venus e a herba de campanario tapizan os vellos muros inzados de brión que se estenden pola volta do quintal Continue reading Vistas no confinamento
Vinte e dous
Agustín Agra. Esmoreceu, é certo. Deixamos, din, que demerxera no esquecemento. Levouna o vento, quizais aquel nordés secular que nos azouta, e esvaeuse na néboa do tempo. Recordo aínda palabras, non te penses, que acoden a min dende aló no dentro, do profundo. Eu non a falei nunca, non. Nin os meus, nin os amigos tampouco, mais si un meu avó, creo. Algún profesor tamén, supoño, tampouco cho aseguro, pasouche moi ben tempo. Continue reading Vinte e dous