Agustín Agra. Pouco antes de eu cumprir 12 anos, e ante o incipiente interese que amosaba polas aves, meu avó apareceu pola casa cun agasallo inesperado: unha gaiola, que mercara nun dos postos que os días de feira se establecían na rúa do Curro, cun xílgaro no interior. Porén, a meirande sorpresa foi a de descubrir que o paxaro portaba arredor dunha pata un anel metálico no que aparecía inscrito un código numérico e o enderezo dun zoolóxico da illa de Jersey. Seguir lendo O xílgaro de Durrell
Agustín Agra. Hai corenta anos, dous rapazolos gabearon o muro da horta do Marqués carrexando cuns prismáticos e unha guía de aves. Aquel día observaron por primeira vez o ferreiriño rabilongo e a estreliña riscada, a papuxa das amoras e unha presada de inquedos picafollas. Xaora, á terceira ou cuarta intromisión na propiedade allea, descubríronos. Seguir lendo A primeira vez
Agustín Agra. Chegada a candeloria, o canto dos tordos bótame aos camiños. Dende o espeso das sebes ou empoleirados dunha percha, o seu reclamo nupcial guía os meus pasos. O anuncio da fin da tempada de invernía marca unha breve paréntese nas visitas á lagoa de Vixán e á praia da Ladeira, ao esteiro do Coroño e ao areal da Torre Seguir lendo Verdello e lama
Agustín Agra. O 18 de brumario do ano VII do calendario republicano francés –9 de novembro de 1799– Bonaparte fíxose co poder, golpe de estado por medio. Malia que os tempos mudaron –non me atrevo a afirmar que incruento, hai quen ten soidades do ruído dos sables– aqueles que vociferan veleidades totalitarias claman asemade polo advento dun novo brumario. Seguir lendo Dezaoito de brumario