Natalia Carou. Pecho os ollos e lembro as historias antigas que tanto me gustaba escoitar da miña avoa. Nas noites de muiñada, os mozos e mozas da aldea moceaban, cantaban e bailaban para escorrentar a letarxia, entre teas de araña que cobraban estrañas dimensións ó apousentarse nelas o po branco da moenda. Seguir lendo Noites de muíño →