Fidel Vidal. -Un día ben estraño o de hoxe. Mesmo a alguén se lle esqueceu a mochila nese curruncho.
-Algún estudante que non quere ir ao instituto.
-Falas por propia experiencia. Nunca fuches afeccionado aos libros.
-Aos libros de texto.
-Vanche máis os contiños.
-Mira quen vai presumir! Bos desgustos lle deches aos teus pais. Continue reading Conversas de escaparate. O macuto
Fidel Vidal. -Eramos unha parella ben levada. Das poucas que aínda quedabamos.
-Unha moza que non a merecías.
-O malo foi o paro. Ela non soportaba o meu malhumor nin a miña preguiza.
-No paro aínda seguimos, Sen dar un paso, e diso vivimos, se isto é vivir.
-O peor de me ver sen traballo era o tempo libre. Demasiadas horas para enredar co móbil. Continue reading Conversas de escaparate. Lixo
Fidel Vidal. -Non tes moi boa cara.
-Será polas pestanas que nos plantaron.
-De ás de morcego.
-Talmente. De morcego xigante de Australia.
-O raposo voador.
-De raposos vai o conto.
-O que ti nomeaches pertence á familia dos pteróptidos fruxívoros. Continue reading Conversas de escaparate. Mal de amores
Fidel Vidal. -Gustouche o meu pai?
-Gustou, e moito. Ten ese aquel de home reservado…
-Sen reservas. Tamén ti lle gustaches a el.
-Como lle gustou a xarda asada da cea de onte.
-Non sexas irónica. Estou dicindo a verdade. Non é que mo dixese expresamente pero noteillo na cara. A meu pai nótaselle deseguido cando alguén lle cae ben. Continue reading Conversas de escaparate. Todo se andará