Encarna Pego. Conservo a postal coa bitola -ao levantala recendía a flores-, algunha carta, e o olor a winston cando viñas. Con vinte e poucos anos saíches a comer o mundo coa maleta chea de ilusións cara a Rotterdam. Aquí deixabas muller e fillos, e o oficio que non aseguraba unha casa, nin o futuro que querías para os teus. A máis forte labazada: a volta ao lar logo dun ano, e as fillas non te coñecen. Aprendiches algo de inglés, e holandés. En Dakar e Freetown libraches das enfermidades. Levaches carga xeral a Centroamérica, e na Arxentina gozaches da tenreira asada, ao punto e abondosa. E padeciches a calor do Pérsico nos petroleiros. Seguir lendo Memoria con arrecendo a tulipáns