Uxía Casal. Malia os sustos que nos deu ao longo da súa privilexiada existencia, Melas foi zafando de todos eles e gozou da súa caninidade con plenitude. Desde aquela boliña de pelo negro, fino e brillante que choraba na palma da man aos trinta e pico quilos de cadela en que se converteu Seguir lendo Melas 10-VI-2010/13-V-2022.
Arquivo da categoría: Uxía Casal
Nada novo baixo as estrelas
Uxía Casal. Usei estas lentes con cristais «afumados» nos anos oitenta do pasado século; ao seren graduadas, cumpría enfocar ben, se non, corríase o risco de non ver con definición o que se miraba, pois a montura estreita e —seica— feminina só permitía protexerse do sol se o tiñas de fronte. Seguir lendo Nada novo baixo as estrelas
Na residencia
Uxía Casal. Xa me amolou o Paulo con iso de que era rancorosa e infantil. He! Infantil! Todo o que non lle vaia polo rego para el é infantil, non lle cae a palabra da boca. Don Perfecto habería que chamarlle, que nunca mete a pata nin se desquita cando llas fan. He! Si, claro, é moi doado falar cando o asunto non te afecta, e a el nesta leria nada lle vai nin lle vén. Seguir lendo Na residencia
Tuberculose
Uxía Casal. As protuberancias que se ven nas pólas provócaas unha enfermidade específica desta árbore: a tuberculose das oliveiras; non lle fai mal a ningún ser vivo máis ca a elas. Pódese frear o seu avance, seica, cun preparado de cobre, mais os especialistas dubidan dos seus efectos e dan este espécime por desafiuzado. Seguir lendo Tuberculose