Xerardo AgraFoxo. Á media tarde acudín á oficina de información onde me atendeu Laise, unha moza morena e alegre, que escoitou con interese as informacións que eu acadara sobre a vida de Júlia da Silva na rexión de Paraty.

–Existe a Fazenda Boa Vista?

–Si. Seguir lendo A nai brasileira de Thomas Mann →

Xerardo AgraFoxo. Deixoume nun lugar que se chamaba Vila, considerado como a capital municipal de Ilhabela. O seu centro era un claro exemplo da arquitectura colonial e imperial brasileira. As casas eran ananas, as cores das fachadas amosaban un balance equilibrado de tons azuis e brancos e as rúas eran simétricas. A vida transcorría entre o peirao e a estrada que fendía a illa pola costa oeste. Seguir lendo Ilhabela →

Xerardo AgraFoxo. O autobús deixoume nunha estación pequena. Non sabía onde estaba e dirixinme a un empregado que, algo desconcertado polas miñas preguntas apresuradas, me explicou que chegara a Porto de Santos. Aínda que me dixo que alí non atoparía onde aloxarme, puxen a mochila nun ombreiro e camiñei decidido cara ao centro histórico. Pola súa faciana decadente e tendas cativas semellaba un barrio do centro d’A Habana. Seguir lendo A cara oculta de Pelé →

Xerardo AgraFoxo. Aquela xornada era festiva por celebrarse o Día da Conciencia Negra. Os actos comezaran uns días antes na capital estatal. Coincidindo con esa celebración, o xornal Folha de São Paulo publicara este diálogo nun consultorio hospitalario da contorna:

–Vostede é o médico?

–Si, son eu. Seguir lendo Día da conciencia negra →