
Antonio Piñeiro. Cheguei á nova sala-obradoiro de Goretti Bello contra as dez e media. Coma quen di, estaba comezando o día. Pero ela ía xa a pleno pulmón. Enriba da súa mesa de traballo, no medio e medio da exposición, había unha cunca de chocolate e as follas bosquexadas das súas novas obras. Decateime da deliciosa música que tiña posta de fondo. Moby. Creo que era Porcelain. Non o busquei. Seguir lendo Bailarina espírito