Carlos Cimadevila/X. Ricardo Losada/Xosé Manuel Lobato. (Texto co-escrito para a homenaxe a Isaac Díaz Pardo, coordinada pola asociación Alento esbravexo, no centenario do seu nacemento): Rumoréase por Rianxo que o día que Isaac Díaz Pardo baixou na praza de Castelao do coche que o levaba ao concello para ser nomeado Seguir lendo O paxaro que non cortou as ás para ter imaxinación
Xosé Manuel Lobato. Corvos e miñatos, miñatos e corvos son os protagonistas desa función do ar que posúe un espectador privilexiado, un auténtico seguidor ilusionado pola grandiosidade da escena.
O vello caracol de morada gótica, todos os anos coa chegada primaveral, orgulloso loce o seu traballado casal indiano. Seguir lendo Liorta no ar
Xosé Manuel Lobato. Dende a abstracta indefinición, ou definición dun termo de profundo arraigo na nosa terra, só os galegos e galegas de verdade, os de auténtica cerna, acadan esa ampla connotación necesaria para unha comprensión non sesgada. Seguir lendo Saudade
Xosé Manuel Lobato. Ferve o mar, escurecese o Sar mentres se agocha Compostela. Moi preto, escintila con intensidade entre fumarolas místicas acompañadas dun estarrecedor resón o grande cumio sacralizado. Profundo culto panteísta nos peregrinos e romeiros, amantes e coñecedores da nai natura e, da súa fontenla de salgada vida, con todos eses datos programan de xeito minucioso as súas viaxes os milleiros de andantes. Seguir lendo Monte Viso