Gonzalo Trasbach. “Embruxo” é o segundo álbum do proxecto musical bautizado como Baiuca (establecemento de servir bebidas, xeralmente de carácter modesto e popular. Taberna, tasca. Segundo di o Dicionario da Academia Galega) de Alejandro Guillán (Catoira, 1990), que se estreara na escena nacional co formidable “Solpor”. Neste novo traballo a música tradicional galega e celta vese transfigurada a golpe de sintetizadores, de elementos electrónicos, xerando unha atmosfera sónica que embruxa a quen se quere deixar embruxar, sobre todo. Hai neste disco unha aproximación dende o que se deu en chamar “folktrónica” até as ribeiras dun certo misticismo galego, un río ateigado de meigas e que ao mesmo tempo pode conectar coa mellor poética da obra de Rosalía de Castro. Neste senso, coidamos que “Embruxo” encaixa mellor coa tradición celta que “Solpor”, o traballo co que o de Catoira arrincou a súa andaina coma Baiuca.

Hai neste “Embruxo” sons de vellas percusións (algunhas mesmo influídas polas órbitas africanas), e unha presenza de magníficas voces femininas que parecen xurdir do fondo de bosques frondosos, bosques doutros tempos, acompañadas dunhas pandeireteiras dun rotundo axouxeo de rabos de cobras do deserto. Xosé Luís Romero é o encargado destas diabólicas percusións, que nos lembran ritmos tribais en noites acendidas pola calor. A todo isto dálles unha relevancia sonora especial, coma doutro tempo, a voz de Lilaina.

Pero aquí tamén soan frautas, gaitas e tambores de fondo, nalgunhas cancións, onde así mesmo destacan unhas letras imaxinativas e sorprendentes, como esta que di: <Una serpiente se pasea por el filo de una espada. Tiene menos veneno que tú tienes en la lengua>. En suma, unha marabilla. Unha xoia concibida por xente de aquí, do outro lado do río Ulla.

Aproveitamos esta referencia, para lembrar que o pasado 9 de setembro fixo 50 anos que se publicou “Imagine” (1971), o segundo álbum da carreira de John Lennon en solitario, que produciran Yoko Ono e Phil Spector. A canción que lle dá título ao disco converteuse nun himno pola paz do mundo. E non só é unha das máis vendidas da historia, senón que ademais é unha das máis escoitadas do planeta. Que a paz nos acompañe, irmáns!