Antonio Piñeiro. Este Jandul é un dos temas que Jontxu Argibay está a presentar na sala de mostras da Sociedade Liceo de Noia, nun grupo de doce pezas producidas en distintas datas, materiais (madeiras, aglomerado, febra) e técnicas, pero cuxo punto en común, coido, está na pescuda do signifi-cado/significados. Tamén na textura do acabado, nos puídos extremos, case máis de alfaia ca de talla, no ton feminino (oito das doce obras expostas tratan o tema ou conectan directamente con el), e no predominio da forma esférica e a liña curva; mais é o voo, a volatilidade da idea o que finalmente nos permite recollelo todo nese sentido final, persoal, versátil e múltiplo co que Jontxu nos enfronta ao seu xeito de entender a materia, a forma e o volume.

O mesmo no Ícaro, coas ás de aspecto denso, ríxido e rectilíneo, ca na magnífica versión do tema d’A espera, cunha alegoría feminina de corpo retorcido, permitindo albiscar os azos e desazos da impaciencia fronte ao contraposto dun aceno fixo e expectante; na suavidade da Beleza, espido clásico e compacto, coma un estoxo no que non estamos certos de se se gardan os nós anatómicos ou os nós da madeira con cuxa elegancia se fai posible a idea; o mesmo na visionaria concepción que nun híbrido de muller e serea cun toucado coma de helmo ou casco futurista nos dá en Europa, ca na forza coa que a poética visual se desprega no toucado-peixe do busto que titula Peixeado, ou mesmo ca na intelixente interpretación da Morriña, unha das pezas nas que con máis satisfacción me demorei nos detalles: as mans grandes, coma dous tocos pesados e indubidablemente protagonistas, pendurando duns brazos caídos, pegados a un corpo infraproporcionado e sostido por unhas pernas e uns pés dos que se desprende a idea de chumbo, igual que das pálpebras e da penumbra coa que o conxunto se pecha sobre si mesmo.

Nalgunha parte téñolle escoitado a Jontxu situar a súa obra entre o etnográfico e a banda deseñada. Aí, quizais, a cerna, a afouteza dunha escultura de cariz moi aberto, que funde e escoita e fala no eido principalísimo da arte, da conversa, da concitación, ou do significado/significados: o da comunicación.