Xulio Gutiérrez Roger. Durante milenios as praias foron consideradas como lugares inhóspitos e de escaso valor. Á parte dalgunhas actividades extractivas ou lugar de varada de embarcacións, as praias foron ata hai moi poucos anos patrimonio case exclusivo da fauna salvaxe.

A pertinaz roda dos procesos xeolóxicos modificaba o seu aspecto ao ritmo das estacións. Os temporais de inverno retiraban grandes masas de area que o propio mar devolvía na primavera. Os restos algáceos de arribazón eran maná para centos de especies que se alimentaban delas. Os nutrientes que se desprendían paseniño desa masa en descomposición ían enriquecendo os sedimentos mariños próximos, favorecendo a proliferación de todo tipo de organismos filtrantes, como ostras e miñocas. Toda unha gran rede alimentaria mariña, e tamén terrestre, obtiña sustento deste ecosistema singular.

Non foi ata mediados do século XX que as praias comezaron a seren utilizadas de forma intensiva por dúas das industrias máis relevantes da nosa sociedade actual: o turismo e o marisqueo moderno. O valor socioeconómico das praias incrementouse, pero tales usos turísticos e marisqueiros entraron pronto en conflito coa preservación do seu estado natural.

E aquí entra a idea do que é, ou debe ser, unha praia limpa. Quizais un areal inmaculado carente de todo rastro orgánico? Ou simplemente un lugar exento de plástico e outros tipos de lixo e contaminantes de orixe antrópica?

A limpeza das praias é un labor recente, máis aló da práctica ancestral de recollida de restos de arribazón. É un tema controvertido entre os tres principais grupos de interese: bañistas, conservacionistas e mariscadores.

Os científicos expertos recomendan conciliar os diferentes usos das praias. Aconsellan non retirar a totalidade dos restos con medios mecánicos porque arrasan con toda a riqueza que conteñen. Deberían utilizarse medios manuais selectivos, retirando o lixo artificial e deixando os restos naturais, en todo caso agrupados en certos lugares do areal. Recomendan tamén a retirada parcial de algas cando se producen acumulacións excesivas preto das zonas marisqueiras porque poderían cubrir a superficie dos bancos de moluscos e asfixiar aos bivalvos.