A España abarrotada

51VM2y5J4tLFidel Vidal. Da decena de amigos que volvemos xuntarnos para tomar un café, con fillos e fillas casadas, e netos algúns deles, bastante máis da metade dos seus descendentes non reside no noso país, en Galicia. Uns levan anos no estranxeiro, Reino Unido, Suiza, Estados Unidos, Portugal, incluso México. Outros, a maioría dos restantes, viven e traballan en Madrid. Se antes emigrábase só coa maleta -non esquecemos as de madeira-, hoxe en día, e non son poucos, ademais da maleta van acompañados de títulos superiores, enxeñeiros, médicos, economistas, avogados. Segundo parece a poboación de Galicia baixou e segue a baixar de maneira escandalosa, non sei se na mesma proporción en que aumentou a plantación de muíños de vento e a repoboación forestal de eucaliptos. Galicia está a formar parte das denominadas áreas baleiradas ou desamparadas, para encher o que sen dúbida podemos chamar a España abarrotada, Madrid en especial.

Polo visto, desde hai ben de tempo, a cousa non mudou demasiado. Durante a súa estanza en España, o Premio Nobel Saul Bellow, sexa falando con paisanos, sexa observando os lugares por onde pasa, describe canto lle vai chamando a atención. O novelista, no papel de correspondente para un xornal de Nova York, no tren procedente de Irún, recala en Madrid. Os seguintes apuntamentos entran no capítulo “Reflexións en tránsito” do seu libro Todo conta. Do pasado remoto ao futuro incerto (Debolsillo, 2007), á que pertence “Carta de España (1948)”, da que subliñamos dous parágrafos.

O primeiro que salta á vista en España, antes que a xente nas rúas e a paisaxe, é a policía. Primeiro a Garda Civil, cos seus sombreiros relucentes (…), metralleta colgada do brazo, logo veñen os policías de uniforme gris, fusil ao ombro. Mesmo o garda do parque, un ancián con traxe de cazador suízo leva unha carabina en bandoleira. Despois está a policía secreta; ninguén sabe cantas clases hai, pero andan por todas partes.” (p. 232)

Dous borrachos sopran a gaita, o veludo instrumento galego para un grupo de amigos con aire achispado. Dise que Madrid está invadido de galegos; o propio Franco é galego e seguindo a anticuada crenza española na lealdade rexional, acoden á cidade a millares en busca de traballo.” (p. 241)

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *